Φωτογραφία ενός αυτογύρου σε πτήση
Οι περισσότεροι άνθρωποι, που δεν έχουν άμεση σχέση με την αεροπορία, βλέποντας αυτό το αεροσκάφος στον αέρα ή στο έδαφος, πιθανότατα θα σκεφτούν: «Τι χαριτωμένο μικρό ελικοπτεράκι!» - και αμέσως θα κάνουν λάθος. Η εξωτερική ομοιότητα, στην ουσία, είναι και το μοναδικό κοινό σημείο. Το θέμα είναι ότι η πτήση του αυτογύρου και του ελικοπτέρου βασίζεται σε εντελώς διαφορετικές αρχές.
Γιατί πετά ο αυτογύρος
Στο ελικόπτερο, η ανυψωτική και κινητήρια δύναμη δημιουργούνται από την περιστροφή του κύριου έλικα (ενός ή περισσοτέρων), με συνεχή μετάδοση ισχύος από τον κινητήρα μέσω ενός σύνθετου συστήματος μετάδοσης. Ο μηχανισμός αλλαγής της κλίσης αλλάζει το επίπεδο περιστροφής του έλικα προς την επιθυμητή κατεύθυνση, εξασφαλίζοντας την προώθηση και την ευελιξία, καθώς και τη ρύθμιση της ταχύτητας.
Ανεμόπτερο με μηχανή Διαβάστε σχετικά με ένα άλλο είδος ελαφρού αεροσκάφους - ανεμόπτερο με μηχανή , στην ιστοσελίδα μας.
Η ιστορία για το μοτοπαραπέντε και το αεροπλάνο βρίσκεται σε αυτόν τον σύνδεσμο . Μάθετε περισσότερα για τα αεροσκάφη με μαλακό φτερό και κινητήρα.
Πτήση με αυτογύρο
Η κατασκευή και η αρχή λειτουργίας του αυτογύρου είναι εντελώς διαφορετική και μοιάζει μάλλον πιο πολύ με αεροπλάνο (ανεμόπτερο, μοτοανεμόπτερο).
Η ανυψωτική δύναμη παρέχεται από τη ροή του αέρα, ενώ στη θέση του φτερού βρίσκεται ένας ελεύθερα περιστρεφόμενος έλικας (που συνήθως αποκαλείται ρότορας). Η προώθηση εξασφαλίζεται από την έλξη ή ώθηση ενός κινητήρα, ο οποίος βρίσκεται μπροστά ή πίσω από το αεροσκάφος. Τι όμως περιστρέφει τον ρότορα; Η απλή αεροδυναμική αντίσταση από τη ροή του αέρα. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται αυτοπεριστροφή.
Αναμφίβολα, η αρχή αυτή εμπνεύστηκε από τη φύση. Μπορεί κανείς να παρατηρήσει τους σπόρους ορισμένων δέντρων (όπως ο σφένδαμνος, η φλαμουριά), οι οποίοι είναι εξοπλισμένοι με έναν “προπέλα”. Όταν ωριμάσουν, ξεραθούν και αποκολληθούν από το κλαδί, δεν πέφτουν κάθετα προς τα κάτω. Η αεροδυναμική αντίσταση περιστρέφει τους “ρότορές” τους, και οι σπόροι αυτοί μπορούν να αιωρούνται για πολύ χρόνο, απομακρυνόμενοι σε μεγάλες αποστάσεις από το μητρικό δέντρο. Η δύναμη της βαρύτητας φυσικά τους ωθεί προς το έδαφος. Όμως, εδώ έρχεται η ευφυΐα του ανθρώπου, που βρίσκει έναν τρόπο να ελέγξει μια τέτοια πτήση.
Στον αυτογύρο, η ισχύς από τον κινητήρα στον ρότορα παρέχεται μόνο κατά το αρχικό στάδιο της πτήσης, για να του δοθεί η απαραίτητη ταχύτητα περιστροφής για απογείωση. Μετά από μια σύντομη απόσταση απογείωσης, η ανύψωση ξεκινά και το φαινόμενο της αυτοπεριστροφής αναλαμβάνει δράση – ο ρότορας περιστρέφεται αυτόνομα, μέχρι και την πλήρη προσγείωση του σκάφους. Τοποθετημένος σε συγκεκριμένη γωνία κλίσης, δημιουργεί την απαραίτητη ανυψωτική δύναμη για την πτήση.
Η ιστορία του αεροσκάφους
Η ιστορία της δημιουργίας του αυτογύρου
Ο πρώτος που ασχολήθηκε σοβαρά με την έρευνα και τη πρακτική εφαρμογή της αρχής της αυτοπεριστροφής ήταν ο Ισπανός μηχανικός και σχεδιαστής Χουάν δε λα Θιέρβα. Ασχολούμενος με την κατασκευή αεροσκαφών από την αυγή της αεροπορίας, υπέστη το σοκ του ατυχήματος του τριπλού μονοκινητήριου αεροσκάφους του, και γύρισε ολοκληρωτικά την προσοχή του σε έναν τομέα αεροπλοΐας που ήταν τότε εντελώς ανεξερεύνητος.
Αυτός, μετά από εκτεταμένες δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα, καθόρισε και θεωρητικά αιτιολόγησε την αρχή της αυτοπεριστροφής. Μέχρι το 1919 είχε σχεδιάσει το πρώτο μοντέλο σε σχέδια και το 1923, ο αυτογύρος C-4 πέταξε για πρώτη φορά. Στη δομή, ήταν ένα κανονικό σώμα αεροπλάνου, εξοπλισμένο με ρότορα στην θέση των φτερών. Μετά από διάφορες βελτιώσεις, ξεκίνησε ακόμη και μια μικρή παραγωγή αυτών των αεροσκαφών σε Γαλλία, Αγγλία, και ΗΠΑ.
Ο πρώτος σοβιετικός αυτογύρος KASKR-1
Στην ίδια κατεύθυνση εργασίας προχώρησαν και οι Σοβιετικοί αεροναυπηγοί. Στο ειδικό τμήμα σχεδίων (OOK) του Κεντρικού Αεροϋδροδυναμικού Ινστιτούτου (TsAGI) αναπτύχθηκαν τα πρώτα σοβιετικά αυτογύρα. Ως αποτέλεσμα, το πρώτο σοβιετικό αεροσκάφος KASKR-1 πέταξε το 1929.
Σχεδιάστηκε από μια ομάδα νέων μηχανικών, μεταξύ των οποίων ήταν ο Νικολάι Ίλιτς Καμόφ, ο οποίος αργότερα έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς σχεδιαστές ελικοπτέρων της σειράς «Ka». Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Καμόφ συμμετείχε πάντα στις πτητικές δοκιμές των δημιουργημάτων του.
Το KASKR-2 ήταν ένα πιο βελτιωμένο και αξιόπιστο μηχάνημα, όπως αποδείχθηκε ενώπιον μιας κυβερνητικής επιτροπής στο αεροδρόμιο Χοντίνσκι τον Μάιο του 1931.
Bungee Jumping Σε όσους αγαπούν τα ύψη, συνιστούμε να μην χάσουν την αφήγηση για διάφορα είδη άλματος από ύψος: άλμα με bungee , άλμα με σχοινί, base jumping και άλλα.
Η αφήγηση για την αναρρίχηση και τις μορφές αυτού του αθλήματος μπορείτε να διαβάσετε σε αυτήν τη σελίδα .
Οι επόμενες έρευνες και οι σχεδιαστικές βελτιώσεις οδήγησαν στη δημιουργία ενός σειριακού μοντέλου που πήρε το όνομα Ρ-7. Αυτή η συσκευή κατασκευάστηκε σύμφωνα με το σχέδιο ενός αυτόγυρου με φτερά, κάτι που επέτρεψε να μειωθεί σημαντικά το φορτίο στον ρότορα και να βελτιωθούν τα χαρακτηριστικά ταχύτητας.
Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, αλλά το Ρ-7, το 1934, κατέρριψε ρεκόρ ταχύτητας για ιπτάμενες συσκευές αυτής της κατηγορίας – 220 χιλιόμετρα την ώρα, το οποίο δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί!
Ο Ν.Ι. Καμόφ όχι μόνο ανέπτυσσε και βελτίωνε τη συσκευή του, αλλά αναζητούσε συνεχώς και πρακτικές εφαρμογές. Ήδη εκείνα τα χρόνια, οι αυτόγυροι Ρ-7 χρησιμοποιούνταν για ψεκασμό γεωργικών καλλιεργειών.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης για την απομάκρυνση από τον πάγο της πρώτης πολικής αποστολής του Παπανίν το 1938, στο παγοθραυστικό «Ερμάκ» υπήρχε έτοιμος προς απογείωση ο Ρ-7. Αν και δεν χρειάστηκε η βοήθεια τέτοιων αεροσκαφών, το ίδιο το γεγονός αποδεικνύει την υψηλή αξιοπιστία της συσκευής.
Δυστυχώς, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε πολλές σχεδιαστικές εξελίξεις στον τομέα αυτό. Μεταγενέστερα, η γενικευμένη στροφή προς την τεχνολογία των ελικοπτέρων οδήγησε στη σκίαση των αυτόγυρων.
Ο αυτόγυρος στον πόλεμο
Αυτόγυρος Α-7-ΖΑ
Είναι προφανές ότι στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα, σε αυτή την εξαιρετικά στρατιωτικοποιημένη περίοδο, οποιαδήποτε νέα εξέλιξη εξεταζόταν για τις στρατιωτικές της δυνατότητες. Το ίδιο συνέβη και με τον αυτόγυρο.
Η πρώτη πολεμική ιπτάμενη συσκευή αυτού του τύπου ήταν επίσης ο Ρ-7. Δεδομένης της ικανότητάς του να σηκώνει ωφέλιμο φορτίο έως 750 κιλά, επάνω του τοποθετούνταν 3 πολυβόλα, φωτογραφικός εξοπλισμός, μέσα επικοινωνίας, ακόμα και ένα μικρό σύνολο βομβών.
Μία πολεμική μοίρα αυτόγυρων Α-7-ΖΑ που αποτελούνταν από 5 μονάδες συμμετείχε στις μάχες για την προεξοχή του Ελνίν. Δυστυχώς, η πλήρης κυριαρχία του εχθρού στον αέρα τότε, δεν επέτρεψε τη χρήση αυτών των αργοκίνητων συσκευών για πραγματική αναγνώριση κατά τη διάρκεια της ημέρας – χρησιμοποιούνταν μόνο τη νύχτα, κυρίως για τη ρίψη προπαγανδιστικού υλικού πάνω από θέσεις του εχθρού. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι μηχανικός της μοίρας ήταν ο Μ.Λ. Μιλ, ο μελλοντικός σχεδιαστής των ελικοπτέρων της σειράς «Μι».
Αυτόγυρους χρησιμοποιούσαν και οι αντίπαλοί μας. Ειδικά για τις ανάγκες του υποβρυχιακού στόλου της Γερμανίας, κατασκευάστηκε μια μηχανοκίνητη συσκευή «Focke-Achgelis» FA-330, στην ουσία – ένας αυτόγυρος-χαρταετός. Συγκεντρωνόταν σε μόλις λίγα λεπτά, στη συνέχεια περιστρεφόταν αναγκαστικά ο ρότορας και απογειωνόταν σε ύψος έως και 220 μέτρα, ρυμουλκούμενος από ένα υποβρύχιο που βρισκόταν σε πλήρη κίνηση. Αυτό το ύψος πτήσης επέτρεπε την παρατήρηση σε ακτίνα έως και 50 χιλιόμετρα.
Τολμηρές προσπάθειες έγιναν και από τους Άγγλους. Προετοιμαζόμενοι για την εισβολή στη βόρεια Γαλλία, σκέφτηκαν να συνδυάσουν τον αυτόγυρο με ένα στρατιωτικό τζιπ για εναέρια πτώση από ένα βαρύ βομβαρδιστικό. Ωστόσο, ακόμα και μετά από αρκετές επιτυχείς δοκιμές, το έργο εγκαταλείφθηκε.
Κόλπα με ποδήλατο Σε όσους θέλουν να μάθουν κόλπα με ποδήλατο αξίζει να διαβάσουν το πρώτο άρθρο για το θέμα – πώς να μάθουν να οδηγούν με τον πίσω τροχό.
Για ένα νέο άθλημα-διασκέδαση που ονομάζεται “slackline” μπορείτε να διαβάσετε μέσω αυτού του συνδέσμου .
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του αυτόγυρου
Αυτόγυρος κατασκευασμένος από ερασιτέχνες στο Σέργκιεφ Ποσάντ
Οι δημιουργοί του αυτόγυρου κατάφεραν να λύσουν πολλά ζητήματα ασφάλειας και οικονομίας πτήσεων, τα οποία δεν είναι δυνατά να επιτευχθούν σε αεροπλάνα ή ελικόπτερα:
Η απώλεια ταχύτητας, για παράδειγμα, σε περίπτωση βλάβης του κινητήρα, δεν οδηγεί σε πτώση σε «σπιράλ».
Η αυτοπεριστροφή του ρότορα επιτρέπει την ομαλή προσγείωση ακόμα και σε πλήρη απώλεια της προωθητικής κίνησης. Σημειώνεται ότι αυτή η δυνατότητα χρησιμοποιείται και στα ελικόπτερα – προβλέπεται η ενεργοποίηση της λειτουργίας αυτοπεριστροφής σε έκτακτες περιπτώσεις.
Μικρό μήκος διαδρόμου απογείωσης και κατάλληλων πλατειών προσγείωσης.
Μικρή ευαισθησία σε θερμικά ρεύματα και αναταράξεις.
Οικονομικός στη χρήση, εύκολος στην κατασκευή, η παραγωγή του είναι σημαντικά φθηνότερη.
Η πλοήγηση του αυτόγυρου είναι πολύ πιο απλή από αυτήν των αεροπλάνων ή των ελικοπτέρων.
Δεν επηρεάζεται ουσιαστικά από τον άνεμο: για αυτόν, 20 μέτρα ανά δευτερόλεπτο είναι φυσιολογικές συνθήκες.
Υπάρχουν, φυσικά, και ορισμένα μειονεκτήματα, που συνεχώς προσπαθούν να διορθώσουν οι ερασιτέχνες σχεδιαστές:
Υπάρχει πιθανότητα «ανατροπής» κατά την προσγείωση, ειδικά σε μοντέλα με αδύναμη ουραία δομή.
Το φαινόμενο που καλείται «νεκρή ζώνη αυτοπεριστροφής», το οποίο οδηγεί στη διακοπή της περιστροφής του ρότορα, δεν έχει μελετηθεί πλήρως.
Δεν είναι δυνατές οι πτήσεις με αυτόγυρο σε συνθήκες πιθανής εμφάνισης πάγου – αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διακοπή της αυτοπεριστροφής του ρότορα.
Συνολικά, τα πλεονεκτήματα ξεπερνούν κατά πολύ τα μειονεκτήματα, κάτι που επιτρέπει να κατατάξουμε τον αυτόγυρο στα πιο ασφαλή ιπτάμενα μέσα.
Πώς να κάνετε πατινάζ στο σκέιτμπορντ Πώς να κάνετε πατινάζ στο σκέιτμπορντ; Συμβουλές για αρχάριους στο σκέιτμπορντ.
Για το πώς να φτιάξετε το δικό σας fingerboard και να μάθετε να εκτελείτε κόλπα με αυτό, διαβάστε εδώ .
Πώς να επιλέξετε ρούχα για χειμερινά αθλήματα; Άρθρο για τα ρούχα snowboarder .
Υπάρχει μέλλον;
Χειροποίητο αυτογύρος
Οι λάτρεις αυτού του είδους μικρής αεροπορίας απαντούν ομόφωνα σε μια τέτοια ερώτηση ότι «η εποχή των αυτογύρων» μόλις ξεκινά. Το ενδιαφέρον για αυτούς αναβίωσε με νέα δύναμη, και τώρα σε πολλές χώρες του κόσμου παράγονται σειριακά μοντέλα τέτοιων ιπτάμενων μηχανών.
Όσον αφορά τη χωρητικότητα, την ταχύτητα και ακόμη και την κατανάλωση καυσίμου, ο αυτογύρος ανταγωνίζεται άφοβα τα συνηθισμένα επιβατικά αυτοκίνητα, ξεπερνώντας τα στην πολυλειτουργικότητα και στην ανεξαρτησία του από τους δρόμους.
Εκτός από την καθαρά μεταφορική λειτουργία, οι αυτογύροι βρίσκουν εφαρμογή στην περιφρούρηση δασικών εκτάσεων, θαλάσσιων ακτών, βουνών, πολυσύχναστων αυτοκινητοδρόμων, και μπορούν απολύτως να χρησιμοποιηθούν για αεροφωτογραφίες, βιντεοσκόπηση ή επιτήρηση.
Ορισμένα σύγχρονα μοντέλα είναι εξοπλισμένα με μηχανισμό «άλματος» απογείωσης, ενώ άλλα επιτρέπουν επιτυχή απογείωση επιτόπου με άνεμο άνω των 8 χλμ/ώρα, γεγονός που αυξάνει ακόμα περισσότερο τη λειτουργικότητα των αυτογύρων.
Ο κορυφαίος κατασκευαστής στην τρέχουσα αγορά αυτών των μηχανών είναι η γερμανική εταιρεία «Autogyro», που παράγει έως και 300 μηχανές το χρόνο. Οι Ρώσοι προσπαθούν επίσης να μη μείνουν πίσω – στη χώρα μας παράγεται μια σειρά σειριακών μοντέλων: «Ιρκούτ» του Ιρκούτ Αεροναυτικού Εργοστασίου, «Twist» του αερολέσχης “Twister-Club”, «Οχότνικ» του NΠΚ «Aερο-Aστρά» και άλλα.
Ο αριθμός των θαυμαστών αυτού του τρόπου κατάκτησης του ουρανού αυξάνεται συνεχώς.
Φωτογραφική γκαλερί αυτογύρων
