Όχι μόνο η Ρωσία χάρισε στον κόσμο σπουδαίους αναρριχητές. Τη συμβολή τους είχαν και χώρες τόσο κοντινές όσο και μακρινές.
Αξίζει να ξεκινήσουμε τον κατάλογο αυτών των ηρώων-αναρριχητών με έναν πολύ γνωστό Γεωργιανό αναρριχητή, το όνομα του οποίου δόθηκε σε βράχο στην Κριμαία, όπου διεξάγονταν επανειλημμένα αγώνες αναρρίχησης .
Μεγάλοι αλπινιστές και αναρριχητές
Γεωργία
Ο Μιχαήλ Χεργκιάνι (1932-1969) συχνά αποκαλείται Γεωργιανός, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, ήταν Σβαν. Η πατρίδα του είναι η ορεινή περιοχή της Γεωργίας - η Σβανέτια, όπου βρίσκεται το όνειρο πολλών ορειβατών του κόσμου - η Ούσμπα.
Ένας θρυλικός αναρριχητής και αλπινιστής, ο Χεργκιάνι έζησε μια σχετικά σύντομη ζωή, αλλά άφησε τεράστιο αποτύπωμα στην ιστορία της αναρρίχησης και του αλπινισμού. Ήταν πολλαπλός πρωταθλητής στην αναρρίχηση.
Όσοι γνώρισαν τον Μίσα Χεργκιάνι λένε ότι δεν σκαρφάλωνε στους βράχους, αλλά χόρευε. Τόσο φυσικά και αβίαστα το έκανε! Δεν είναι τυχαίο που του απονεμήθηκε ο τίτλος του «τίγρη των βράχων», ένας τίτλος που είχε απονεμηθεί μόνο στον πρώτο που ανέβηκε στο Έβερεστ, τον Νόργκεϊ Τένσινγκ.
Ο θάνατός του κατά τη διάρκεια προπονητικής ανάβασης στην Ιταλία ήταν μια τεράστια έκπληξη για όλους.
Κατόπιν αιτήματος του πατέρα του, ο Μιχαήλ Χεργκιάνι ενταφιάστηκε στην πατρίδα του σύμφωνα με τις παραδόσεις των Σβαν. Εκεί, στο Μεστία, δημιουργήθηκε και ένα σπίτι-μουσείο προς τιμήν του το 1989.
Ο Γεβγκένι Εφτουσένκο έγραψε ένα ποίημα με τίτλο “Το σχοινί του Χεργκιάνι”:
Στο σπίτι του Μιχαήλ Χεργκιάνι υπάρχει το σχοινί που τον πρόδωσε, ηχώντας σαν χορδή, τεντωμένη στην κόψη του καλού και του κακού, του κάτι και του τίποτα. Έβρισκε ανακούφιση μόνο στο ύψος, όμως δεν σώθηκε από το ύψος, και το τρίξιμο του νάιλον στους ιταλικούς βράχους έκανε όλα τα παράθυρα των σπιτιών στη Σβανέτια να τρέμουν. Αγγίζω τις ίνες του, φαινομενικά στιβαρές… Πώς να εμπιστευτεί κανείς ανθρώπους και σχοινιά με μία προδοσία κρυμμένη μέσα τους!
Ουκρανία
Σεργκέι Μπερσόφ
Ο γνωστός αναρριχητής, αλπινιστής και σκιέρ από το Χάρκοβο Σεργκέι Ίγκοριεβιτς Μπερσόφ (1947).
Η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό προέκυψε στην ουσία από μια ατυχία. Λόγω καρδιοπάθειας, οι γιατροί τού είχαν απαγορέψει αυστηρά κάθε αθλητική δραστηριότητα. Ο νεαρός Μπερσόφ όμως έπραξε το αντίθετο, και δέκα χρόνια αργότερα, η διάγνωση δεν επιβεβαιώθηκε.
Ο Σεργκέι Μπερσόφ ήταν πρωτοπόρος στην αναρρίχηση, η οποία άρχιζε να αναπτύσσεται στην ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 1960.
Έχει κερδίσει δεκαπέντε φορές τα πρωταθλήματα ΕΣΣΔ στην αναρρίχηση.
Στους διεθνείς αγώνες νίκησε έξι φορές. Πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τεχνητοί αναρριχητικοί τοίχοι . Οι προπονήσεις γίνονταν πάνω σε φυσικό ανάγλυφο και σε παλιά τούβλινα κτίρια.
Μαξίμ Πετρένκο
Ο Μαξίμ Πετρένκο (1978) αποτελεί κλασικό παράδειγμα εισόδου στην αναρρίχηση χάρη στους γονείς του.
Σήμερα, ο Μαξίμ ανήκει στους δέκα καλύτερους αναρριχητές στην κατηγορία «δυσκολία». Ξεκίνησε την αθλητική του πορεία επηρεασμένος από τα ταξίδια με τους γονείς του-αναρριχητές στις ορειβατικές συναντήσεις στον Καύκασο, στο Τατζικιστάν, και στα κοντινά με τη γενέτειρά του Λουγκάνσκ χωριά Ζούεβκα και Ουσπένκα. Οι γονείς τους τον αποθάρρυναν να φοιτήσει σε ειδική σχολή ποδοσφαίρου, και από τα 12 του τον κέρδισε η αναρρίχηση.
Ο Μ. Πετρένκο είναι διεθνούς επιπέδου πρωταθλητής και ο μοναδικός Ουκρανός αναρριχητής που κέρδισε βραβείο στην κατηγορία «δυσκολία».
Για τον Μαξίμ, η αναρρίχηση είναι σαν εθισμός, και μόνο η πίστη στον εαυτό του τον βοηθάει να ξεπερνά τις πιο δύσκολες διαδρομές.
Προσπαθεί να διατηρεί τη φυσική του κατάσταση όλο το χρόνο: τρέξιμο, γενική φυσική προπόνηση, αναρρίχηση στους βράχους (bouldering, resistance και αντοχή). Σύμφωνα με τον Μαξίμ, ένας μήνας αποχής από την προπόνηση αρκεί για να χαθεί η φόρμα, αλλά σε περίπτωση κόπωσης, η ξεκούραση είναι απαραίτητη.
Αυτή τη στιγμή ζει με την οικογένειά του στην Ευρώπη.
Τσεχία
Άνταμ Όντρα
Ο Άνταμ Όντρα (1993) μπήκε στον κόσμο της αναρρίχησης ακολουθώντας τα βήματα των γονιών του.
Η εκπαίδευση ενός παιδιού στην αναρρίχηση με το όνομα Άνταμ απέδωσε καρπούς πολύ γρήγορα.
Στα 6 του χρόνια μπόρεσε να ολοκληρώσει μια διαδρομή με βαθμό δυσκολίας 6α, ενώ στα 8 του - 7β+.
Τα αποτελέσματα των προσπαθειών των γονιών του (φυσικά, με την ενεργή συμμετοχή του Άνταμ!) δεν άργησαν να φανούν.
Στη σημερινή εποχή, αυτός ο νεαρός είναι ο μόνος κάτοχος ταυτόχρονα δύο τίτλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο αναρρίχησης (δύσκολες διαδρομές και bouldering), καθώς και του τίτλου του Παγκόσμιου Πρωταθλητή.
Παρά τη νεαρή του ηλικία, είναι ο πρώτος που ανακάλυψε διαδρομή δυσκολίας κατηγορίας 9b+. Στο ενεργητικό του έχει περισσότερες από τριακόσιες ξεπερασμένες διαδρομές κατηγορίας δυσκολίας 8b.
Και όπως φαίνεται από την αποφασιστικότητα του Άνταμ, δεν σκοπεύει να αναπαύεται στις δάφνες των νικών και των τίτλων του.
Ελβετία
Ούλι Στεκ
Ούλι Στεκ (Ueli Steck) (1976), γνωστός ορειβάτης και αναρριχητής. Το 2005 συγκαταλέγονταν στους τρεις καλύτερους ορειβάτες της Ευρώπης. Ακόμη και στην ηλικία των 17 ετών είχε φτάσει στο 9ο επίπεδο δυσκολίας ανάβασης.
Δεν συμμετέχει σε διαγωνισμούς. Ωστόσο, έχει σπάσει ρεκόρ ταχύτητας σε κάποια από τα πιο δύσκολα μονοπάτια στις Άλπεις .
Ο Ούλι Στεκ είναι υποστηρικτής της καθαρής ιδέας της σόλο αναρρίχησης. Έχει αποκληθεί ακόμη και “Ελβετός σούπερμαν”.
Ιαπωνία
Η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου μπορεί δικαίως να είναι περήφανη για τους αναρριχητές της: Σάτσι Άμμα, Μασαγιούκι Νακαμούρα (25 χρόνια εμπειρίας στην αναρρίχηση!), ο 19χρονος Τορού Νακατζίμα, Ντάι Κοϊαμάντα (1976).
Ο Σάτσι Άμμα κέρδισε στους Παγκόσμιους Αγώνες το 2009 στην κατηγορία «δύσκολες διαδρομές».
Το 2013 είχε θέσει στόχο να ολοκληρώσει όλες τις δύσκολες διαδρομές στα ιαπωνικά βράχια Horai. Και αποδείχτηκε αντάξιος της πρόκλησης που είχε θέσει στον εαυτό του.
Αυτός ο μικρόσωμος και επίμονος Ιάπωνας έθεσε ως στόχο για το 2015: να ξεπεράσει 10 διαδρομές αναρρίχησης κατηγορίας 9 και άνω. Προχωρούσε αργά αλλά σταθερά προς το σχέδιό του. Τα βράχια της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας υποτάχθηκαν στο πείσμα του. Η επιμονή και η αντοχή του είναι αξιοθαύμαστες.
Ο Σάτσι Άμμα κατάφερε να πραγματοποιήσει αρκετές προπονήσεις αναρρίχησης υπό την καθοδήγηση του διάσημου γκουρού της αναρρίχησης, Λούντβιχ Κορμπ, στο γνωστό κέντρο εκπαίδευσης Gimme Kraft στη Βαυαρία.
Ο Λούντβιχ (Ντίκι) Κορμπ, μαζί με τον Πάτρικ Ματρός (ερευνητή στον τομέα του αθλητισμού), έγραψαν έναν οδηγό για όσους θέλουν να μάθουν να σκαρφαλώνουν, να τελειοποιήσουν τις δεξιότητές τους και να ανακαλύψουν μία νέα προσέγγιση στις προπονήσεις.
Δυστυχώς, το βιβλίο κυκλοφόρησε μόνο στα αγγλικά και γερμανικά, με τίτλο Gimme Kraft.
Γαλλία
Αλέξ Σαμπό
Ο Αλέξ Σαμπό (Alex Chabot) θεωρείται ο πιο αντισυμβατικός και αμφιλεγόμενος αναρριχητής.
Τον αποκαλούν «ο χορευτής του στριπτίζ».
Το 2006, ξέσπασε ένα μεγάλο σκάνδαλο γύρω από το όνομά του.
Ο Αλέξ υποστήριξε το δικαίωμα των αθλητών να μην εμπλέκουν την πολιτική, τα χρήματα και τη χορηγία στον αθλητισμό.
Για εκείνον, η αναρρίχηση είναι ένας τρόπος ζωής. Γι’ αυτό, ταξιδεύει πολύ. Σε κάθε χώρα που επισκέπτεται, συναναστρέφεται με άλλους αναρριχητές με παρόμοιο πνεύμα.
Στην Αργεντινή, τον γοήτευσε η πεποίθηση των ντόπιων αναρριχητών ότι τα πάντα πρέπει να είναι φυσικά, χωρίς τεχνητή επεξεργασία των βράχων.
Στην Αρμενία, έγινε πρωτοπόρος πολλών διαδρομών σε μοναδικά βασαλτικά βράχια.
Το 2012, κατέκτησε μια από τις πιο δύσκολες, αλλά και όμορφες διαδρομές του Μονμπλάν, κάνοντας on-sight ανάβαση σε ύψος 3.600 μέτρων.
Αυτός ο εκκεντρικός Γάλλος έχει κερδίσει είκοσι ένα Παγκόσμια Κύπελλα και έξι γαλλικούς τίτλους πρωταθλητή.
Αποκλεισμένος από διαγωνισμούς, βρήκε χρόνο να δημιουργήσει μεγαλεπήβολα έργα ανάβασης βράχων κατηγορίας 9 δυσκολίας.
Ένας Γάλλος που δεν πλήττει ποτέ!
Γερμανία
Κουρτ Άλμπερτ
Ο θρύλος της γερμανικής αναρρίχησης ονομάζεται Κουρτ Άλμπερτ (1954-2010).
Ο Κουρτ ξεκίνησε να ασχολείται με την αναρρίχηση στα 14 του. Έμαθε μόνος του την αναρρίχηση . Το πάθος του ήταν τόσο μεγάλο που μέσα σε δύο ημέρες είχε καταφέρει να κατακτήσει μέχρι και 20 διαδρομές.
Ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με την ελεύθερη ανάβαση.
Ο όρος «redpoint», που σημαίνει “πέρασμα διαδρομής με ελεύθερη ανάβαση”, δημιουργήθηκε από εκείνον ως εναλλακτική στην αναρρίχηση με τεχνητά σημεία στήριξης.
Κατά την άποψή του, η αναρρίχηση με τεχνητά υποστηρίγματα είχε φτάσει σε αδιέξοδο τη δεκαετία του ‘70.
Η επιρροή αυτού του Γερμανού αθλητή στην ανάπτυξη της αναρρίχησης παγκοσμίως ήταν ανεκτίμητη. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Ελβετία, έως ότου έχασε τη ζωή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Το 2010, καθώς συνόδευε μια ομάδα σε οργανωμένη διαδρομή αναρρίχησης, έπεσε από ύψος 18 μέτρων. Κατέληξε δύο μέρες αργότερα. Τέτοιες τραγωδίες δεν είναι σπάνιες για τους αναρριχητές, καθώς αυτό το άθλημα είναι άκρως επικίνδυνο.
Στην καθημερινότητά του, ο Κουρτ Άλμπερτ ήταν καθηγητής μαθηματικών και φυσικής.
Αγαπούσε τα ταξίδια και συχνά συμμετείχε σε ιδιαίτερες αποστολές αναζητώντας σε όλο τον κόσμο καινούργιες, ενδιαφέρουσες διαδρομές αναρρίχησης.
Αυτός ο κατάλογος διάσημων αναρριχητών του κόσμου μπορεί να συνεχίζεται αδιάκοπα…
Κάθε χρόνο θα εμφανίζονται νέα ονόματα νέων ηρώων και νικητών των βράχων.
Βίντεο
Ο διάσημος αναρριχητής Άνταμ Όντρα κατακτά μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές, το Chaxi Raxi (9b) στην Ισπανία:
