اسکای‌دایوینگ
پرش به آسمان - این ترجمه نام یکی از زیباترین و هیجان‌انگیزترین ورزش‌ها، اسکای‌دایوینگ، از زبان انگلیسی است. در اوایل چتربازی، تنها شجاع‌ترین افراد از هواپیما به ارتفاعی که امروزه کوچک به حساب می‌آید، می‌پریدند.
برای علاقه‌مندان به هیجان این روزها، یک پرواز کوتاه با باز کردن چتر در فاصله زیادی از زمین کافی نیست تا احساس هیجان کنند. ورزشکاران تلاش می‌کنند تا زمان پرواز را تا حد ممکن طولانی کنند، در حالی که حرکات آکروباتیک مختلفی انجام می‌دهند. به این ترتیب، نوع جدیدی از ورزش متولد شد که مسابقات آن تعداد زیادی طرفدار را جذب می‌کند.
اسکای‌دایوینگ چیست؟
اسکای‌دایورها
آغاز مسابقات تفاوتی با ورزش چتربازی ندارد: شرکت‌کنندگان به داخل هواپیما رفته و هواپیما آن‌ها را به ارتفاع مشخصی می‌برد، سپس در نقطه‌ای معین از هواپیما بیرون می‌پرند. از این لحظه، اسکای‌دایوینگ آغاز می‌شود: بسته به نوع مسابقه، ورزشکاران حرکات فردی یا گروهی، یا سر خوردن روی تخته را انجام می‌دهند. هر کس تلاش می‌کند چتر را نزدیک‌تر به زمین باز کند. این یکی از ویژگی‌های کلیدی مهارت یک اسکای‌دایور است.
ارتفاع پرواز بستگی به زمان اختصاص داده‌شده برای انجام حرکات و تعداد شرکت‌کنندگان دارد. برای ۲۵ ثانیه پرواز دو اسکای‌دایور، به ۲.۵ کیلومتر نیاز است، اما برای یک تشکیل جمعی شامل بیش از صد ورزشکار، ارتفاع نباید کمتر از پنج کیلومتر باشد. در این حالت، تجهیزات شامل ابزارهای اضافی برای تنفس نیز می‌شود، زیرا هوا بسیار رقیق است.
فیلم‌هایی درباره اسنوبورد بازان فهرست بهترین فیلم‌های درباره اسنوبورد بازان و اسکی‌بازان را همراه با توضیحات در سایت ما بخوانید.
اطلاعات درباره نحوه آماده‌سازی دوچرخه برای نگهداری زمستانی را می‌توانید در این صفحه بخوانید .
اسکای‌دایوینگ به چند شاخه تقسیم می‌شود:
آکروباتیک فردی.
آکروباتیک گروهی، در این شاخه چند شرکت‌کننده در هوا حرکات مختلفی را اجرا می‌کنند. نه تنها هماهنگی حرکات بلکه موقعیت اسکای‌دایورها نسبت به یکدیگر نیز مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. بینندگان بر روی زمین یک شکل هندسی دقیق را می‌بینند که گوشه‌های آن با حرکات اسکای‌دایورها مشخص می‌شود، زمانی به هم نزدیک و زمانی دیگر از هم جدا می‌شوند.
فری‌استایل - حرکات آزاد مشابه یک رقص در حالت بی‌وزنی که به ویژه زمانی که شرکت‌کنندگان آن را به صورت دونفره اجرا می‌کنند، بسیار اثرگذار است.
اسکای‌سرفینگ - به پاهای ورزشکار یک تخته ویژه متصل است. از دید دیگران مانند این است که ورزشکار حرکاتی را در حالی که روی یک سکوی پرنده در حال حرکت است، اجرا می‌کند.
دایوینگ دوگانه - سخت‌ترین نوع اسکای‌دایوینگ است. پس از سقوط آزاد، باید چتر را باز کرد و در فاصله ۱۰-۱۵ متری از سطح دریا، چتر را باز کرده و به عمق آب شیرجه زد. در ارتفاع بالا، فرد باید به صورت دقیق موقعیت‌یابی کند تا پرواز را در محل امنی به پایان برساند. وگرنه ممکن است در منطقه کم‌عمق یا صخره‌ای فرود آید.
تمرینات گروهی بسیار سخت‌تر از تمرینات فردی است: باید نه تنها تمامی حرکات را هماهنگ انجام داد، بلکه در یک صفحه افقی با دیگر شرکت‌کنندگان نیز باقی ماند.
سرعت سقوط به ارتفاع، وزن ورزشکار، ویژگی‌های فرم بدن و موقعیت بدن بستگی دارد. به عنوان مثال، در هنگام پرواز کاملاً عمودی با سر به سمت پایین، مقاومت هوا حداقل است و در ارتفاع تا پنج کیلومتری، اسکای‌دایور با سرعت ۸۰ متر در ثانیه به زمین نزدیک می‌شود؛ اگر او موقعیت افقی را اتخاذ کند، می‌تواند حرکت را تا سرعت ۵۰ متر در ثانیه کاهش دهد.
آیا می‌خواهید اسکای‌دایور شوید؟
آموزش پرش با چتر
این ورزش جدید توجه بسیاری از علاقه‌مندان به هیجان را به خود جلب کرده است، اما برای تبدیل شدن به یک اسکای‌دایور باید تلاش‌های زیادی کنید، هزینه قابل توجهی بپردازید و همچنین از سلامتی قوی و واکنش‌های سریع برخوردار باشید. ابتدا باید در یک باشگاه چتربازی ثبت‌نام کنید، چرا که بدون تسلط به تمام جزئیات پرش‌های معمولی، نمی‌توان پرواز آزاد طولانی را آغاز کرد.
هر حرکت باید به صورت خودکار و بدون خطا انجام شود. اسکای‌دایور چتر را نزدیک به زمین باز می‌کند، جایی که کوچک‌ترین خطا می‌تواند هزینه بسیار زیادی داشته باشد.
مرحله بعدی، آموزش و دریافت مجوز است. بدون این مجوز، اجازه انجام پرش‌های مستقل را نخواهید داشت. علاوه بر این، نیاز به خرید تجهیزات لازم برای اسکای‌دایوینگ خواهید داشت. تنها داشتن چتر کفایت نمی‌کند. سایر تجهیزات مورد نیاز شامل:
- کوله‌پشتی‌ها؛
- ارتفاع‌سنج‌ها؛
- هشداردهنده‌ها؛
- تجهیزات ایمنی؛
- کلاه‌ها؛
- لباس‌های مخصوص؛
- عینک‌ها.
تمرین اسکای‌دایور در تونل آئرودینامیک
تمرین‌های پروازی در آسمان، پیش از همه با تمرین در تونل آئرودینامیک آغاز می‌شود. در جریان‌های هوای صعودی مصنوعی، ورزشکار بدون محدودیت زمانی قادر است بدون عجله، کنترل بدن خود را در حالت بی‌وزنی بیاموزد. تنها زمانی که همه حرکات در دستگاه شبیه‌ساز تمرین شود، مربی به دانش‌آموز اجازه پرش از هواپیما را می‌دهد.
کسانی که نمی‌خواهند همه وقت آزاد خود را به اسکای‌دایوینگ اختصاص دهند و تنها می‌خواهند یک بار تجربه هیجان‌آور سقوط آزاد را داشته باشند، می‌توانند به عنوان مثال به نیوزلند در منطقه تاپو بروند. با پرداخت هزینه‌ای مشخص، علاقه‌مندان تجهیزات اجاره کرده و با مربی پرش را تجربه می‌کنند. سقوط آزاد بین ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه طول می‌کشد، سپس فرود توسط چتر نجات انجام شده و جلسه به پایان می‌رسد.
تایرهای دوچرخه توضیح انواع مختلف تایر دوچرخه و نحوه انتخاب صحیح آن‌ها برای دوچرخه‌تان.
اگر قصد دارید در سراشیبی‌های کوهستانی دوچرخه‌سواری کنید، توصیه می‌کنیم مطالعه کنید درباره تفاوت سبک اسکی روی برف و اسنوبرد.
اتوجایرو، یکی از امیدوارکننده‌ترین تکنولوژی‌های هواپیمای فوق سبک است. بیشتر بخوانید در این لینک .
افرادی که گواهینامه اسکای‌دایوینگ دریافت کرده‌اند، می‌توانند پرش انفرادی انجام دهند. بسیاری از افراد علاقه‌مند به ثبت عکس یا فیلم از پرش خود برای یادگاری از این اقدام شجاعانه هستند – در این حالت فیلمبردار نیز همراه با مشتری پرش می‌کند. اسکای‌دایورهای حرفه‌ای کشورمان ممکن است به مربیان پرش حسادت کنند: بیش از ده پرش در هر روز!
گالری عکس‌های اسکای‌دایوینگ
مسابقات و رکوردها
مسابقات اسکای‌دایوینگ
اولین مسابقات قهرمانی جهانی در ورزش چتربازی در سال ۱۹۵۱ میلادی برگزار شد.
تجهیزات بهبود یافت و ورزشکاران روش‌های جدیدی برای پرش ابداع کردند. به زودی آن‌ها دریافتند که هر چقدر چتر نزدیک‌تر به زمین باز شود، فرود دقیق‌تری را امکان‌پذیر می‌سازد. اینگونه گام به گام، روش‌های جدید پرش و انواع مسابقات به وجود آمدند و برخی از آن‌ها به یک رشته مستقل یعنی اسکای‌دایوینگ تبدیل شدند.
برای برنده شدن در مسابقات، شرکت‌کننده باید نه تنها چتر خود را در نزدیک‌ترین زمان ممکن به زمین باز کند، بلکه در طول پرواز از منطقه مشخص شده‌ای که در زمین با خطوط قابل مشاهده علامت‌گذاری شده، خارج نشود. همچنین مسافتی که با چتر باز بدون لمس زمین طی می‌شود نیز ارزیابی می‌شود.
خلاقیت اسکای‌دایورها حد و مرزی ندارد و این موضوع را رکوردهایی که ثبت کرده‌اند بیان می‌کند. پرش بزرگترین جمع بین‌المللی در سال ۲۰۰۶ در تایلند اتفاق افتاد. چهارصد ورزشکار از کشورهای مختلف به طور همزمان پریدند و ترکیبی جالب توجه در آسمان ایجاد کردند.
دانه برفی عظیم شکل‌گرفته توسط اسکای‌دایورها
در سال ۲۰۱۲، بر فراز آسمان اتاوا یک دانه برفی بزرگ ایجاد شد. ۱۳۸ اسکای‌دایور از ارتفاع بیش از پنج کیلومتری، با سرعت ۳۵۵ کیلومتر در ساعت شکلی عجیب در آسمان رسم کردند.
علاوه بر تجهیزات معمول، به دستگاه‌های اکسیژن نیاز داشتند، زیرا هوا در فاصله زیاد از زمین بسیار رقیق است. همزمان با شرکت‌کنندگان، چهار فیلمبردار نیز برای ثبت رکورد پرواز می‌کردند. این دستاورد نیازمند تلاش فراوان بود، زیرا برای دستیابی به نتیجه مطلوب ۱۵ تلاش صورت گرفت.
ویدئوهای وینگ‌سوت
ویدئوهای مربوط به پروازهای با وینگ‌سوت در صفحات دیگر این سایت موجود است.درباره روش‌های تجهیز دوچرخه به موتور الکتریکی می‌توانید در این صفحه بخوانید .
لودویگ فیتخه از آلمان تصمیم گرفت جهان را با اصیل‌ترین پرش خود شگفت‌زده کند. پس از خروج از هواپیما در ارتفاع بیش از چهار کیلومتر، او در قایقی بادی نشست و شروع به حل مکعب روبیک کرد. این فعالیت کمی بیش از نیم دقیقه طول کشید، پس از آن چتر خود را باز کرد و با موفقیت فرود آمد.
فلیکس بامگارتنر
برای اولین‌بار در جهان، یک انسان در سقوط آزاد بدون استفاده از وسایل پروازی سرعت صوت را شکست. این شاهکار توسط اسکای‌دایور اتریشی فلیکس بامگارتنر انجام شد.
در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۲، او بر روی یک استراتوسفر به ارتفاع ۳۹ کیلومتر صعود کرد و از استراتوسفر پرش کرد. پرواز بدون چتر ۴ دقیقه و ۲۰ ثانیه به طول انجامید، در این مدت او ۳۶٫۴ کیلومتر را طی کرد و به سرعت ۱۳۵۷٫۶ کیلومتر بر ساعت رسید. سه رکورد به صورت همزمان: پرش با چتر از بلندترین ارتفاع، بالاترین سرعت سقوط آزاد و دورترین مسافت سقوط آزاد.
در طول تاریخ بشریت، انسان‌ها همیشه خواب پرواز مانند پرندگان، بدون هیچ وسیله کمکی را در سر داشتند. اسکای‌دایورها هوا را عنصر طبیعی خود می‌دانند، یاد می‌گیرند که سقوط آزاد را کند کنند و حتی در حالت بی‌وزنی برقصند. چه کسی می‌داند، شاید تجربه آن‌ها اساس اختراع آینده‌ای باشد که به هر فردی اجازه دهد بدون تجهیزات فنی حجیم به آسمان پرواز کند و در آنجا پرواز کرده و معلق بماند تا زمانی که بخواهد به زمین سخت بازگردد.
