صخره‌نوردان
بدون شک، هیچ مقاله‌ای نمی‌تواند داستان تمام صخره‌نوردان معروف، مشهور و حتی کمتر شناخته‌شده روسیه را در خود جای دهد.
این ورزش جوان با قدم‌هایی تند و سریع پیشرفت می‌کند، گاهی سرعت خود را کم کرده و گاه با شتابی جدید رو به جلو و بالا حرکت کرده و قهرمانان جدیدی را به وجود می‌آورد.
بدون ادعای اصالت و بدون قصد توهین به هیچ‌یک از صخره‌نوردان، به یاد برخی از صخره‌نوردان برجسته روسی می‌پردازیم.
در آغاز
برادران آبالاکوف
طبیعتاً، اولین کسانی که در این لیست باافتخار عنوان می‌شوند برادران آبالاکوف هستند. هرچند آنها بیشتر به عنوان کوهنوردان شناخته می‌شوند و نقش آنها در توسعه کوهنوردی غیرقابل انکار است، اما کار ورزشی خود را در استولبی کراسنویارسک آغاز کردند. در اینجا زیر نظر برادران بزنَسکو
تکنیک صخره‌نوردی
را آموختند.
سرنوشت دو برادر متفاوت بود.
برادر بزرگتر، ویتالیک میخائیلوویچ (1906-1992)، زندگی طولانی‌ای داشت. او نه تنها فاتح قله‌ها (پیک لنین، پیک پیروزی و در مجموع حدود 150 صعود با درجات مختلف سختی) بود، بلکه طراح بیش از صد اختراع برای کوهنوردی (مانند کوله‌پشتی) نیز به شمار می‌آید. شوخی‌ای وجود داشت که دوران آبالاکوفی شامل کوله‌پشتی آبالاکوفی، سه‌چرخ، و تجهیزات حمایتی آبالاکوفی بود…
ویتالیک میخائیلوویچ آبالاکوف یک مدرسه واقعی کوهنوردی ایجاد کرد. او نویسنده کتاب «اصول کوهنوردی» است که در سال 1941 نوشته شد و هنوز هم به‌روز است.
برادر کوچکتر، یوگنی میخائیلوویچ (1907-1948)، زندگی کوتاه‌تری داشت و در شرایطی کمی مبهم در مسکو جان باخت. با این حال، او اولین کسی بود که 13 قله بلند را فتح کرد. پیشتاز بودن چیست؟ چه شجاعت و مهارتی نیاز است تا در مکانی که هیچ‌کس قبلاً پای نگذاشته سفر کنید. او در جنگ دوم جهانی نیز شرکت داشت. علاوه بر این، او نیز به عنوان یک مجسمه‌ساز برجسته شناخته می‌شود. او شاگرد وَرا موخینا بود (خالق مجسمه معروف «کارگر و زن کشاورز»).
ساکنان سن‌پترزبورگ (لنینگراد)
ویکتور مارکلوف، 1975
در جنگل‌های کارلیایی، صخره‌های نزدیک و دور وجود دارند که در آنجا
صخره‌نوردان
لنینگراد برای تمرین جمع می‌شدند و هنوز هم می‌شوند. احتمالاً به‌لطف این صخره‌ها بود که چنین تیم قدرتمندی از صخره‌نوردان لنینگراد شکل گرفت.
در اینجا یک گروه کاملاً گسترده‌ای از ورزشکاران صخره‌نورد ایجاد شد: و.گ. استاریتسکی، و. و. مارکلوف، شاگردانش آ. مارتویوشوف و آ. سامویلوف، گ. گاوریلوف، ی. لوباچوف، ی. مانوئیلوف، آ. لیپچینسکی.
ویکتور مارکلوف (1943) 13 بار قهرمان صخره‌نوردی اتحاد جماهیر شوروی شد و تجربه حدود 150 صعود مختلف را در رزومه خود دارد. او در سال 1963 با تشویق پدر کوهنوردش به صخره‌نوردی روی آورد. او همچنان به این علاقه وفادار است، اگرچه کوه‌ها یک عزیز را از او گرفتند: در سال 1990 همسرش، اولگا، (قهرمان مطلق صخره‌نوردی شوروی در سال 1973) جان خود را از دست داد.
ویکتور ویکتوروویچ مارکلوف یک افسانه از صخره‌نوردی لنینگراد است.
علاوه بر کار مربی‌گری، او در جشنواره‌های صخره‌ای شرکت می‌کند و در دانشگاه پلی‌تکنیک تدریس می‌کند. او دو دختر بزرگ دارد و در 64 سالگی برای سومین بار پدر شد و اکنون مشغول پرورش پسرش است.
پنجاه سال پیش او در کفش‌های چسب‌زده از صخره‌ها بالا می‌رفت، بدون کوچک‌ترین تصوری از کفش‌های صخره‌نوردی . با اشتیاق در سراسر کشور به‌دنبال گالوش (نوعی کفش لاستیکی) می‌گشت و مصمم بود که بهترین کفش برای صخره‌نوردی وجود ندارد.
ساکنان کراسنویارسک
В.Г.Путинцев (в центре)
صخره‌های کراسنویارسک نیز تیم بزرگی از صخره‌نوردان را پرورش دادند.
در وهله اول، باید مربی بسیاری از صخره‌نوردان کراسنویارسک و.گ. پوتینتسف را به خاطر آورد. او تنها کسی است که عنوان مربی شایسته اتحاد شوروی در صخره‌نوردی را دارد.
در 66 سالگی، و.گ. پوتینتسف بلندترین قله اتحاد شوروی – پیک کمونیسم – را فتح کرد. او یادداشتی برای شخصی که در سنی بالاتر از او این قله را فتح کند، گذاشت.
ولادیمیر گریگوریویچ اولین مدرسه صخره‌نوردی اتحاد شوروی را در سال 1975 ایجاد کرد و حدود صد نفر از برندگان صخره‌نوردی را تربیت کرد. از جمله: الکساندر گوبانوف، الکساندر دمین، نیکلای مولتیانسکی، یوری آندری‌یف، والری بالزین، یولیا کروپنینا، گالینا گوتورینا، نینا دوبرووا.
Александр Губанов (справа)
الکساندر گوبانوف (1948) چندین بار قهرمان روسیه و جهان در صخره‌نوردی شد. او استاد ورزش برجسته و مربی شایسته به شمار می‌رود.
در زندگی‌نامه صخره‌نوردی او داستان جذابی وجود دارد. در سال 1973، او در مسابقات بین‌المللی در بریتانیا شرکت کرد. در طول این مسابقات، حادثه‌ای رخ داد: طناب یک گروه سوئیسی پاره شد. یک کوهنورد جان خود را از دست داد و کوهنورد زن روی طناب بی‌هوش آویزان شد. در حالی که خارجی‌های حاضر در صحنه دچار سردرگمی شده بودند، الکساندر گوبانوف با سبک صعود آزاد، دیوار 40 متری عمودی را پشت سر گذاشت و ورزشکار زن را نجات داد. او این کار قهرمانانه را در کفش‌های پلاستیکی انجام داد (تنها کفشی که کوهنوردان شوروی در آن زمان داشتند!).
کفش‌های پلاستیکی الکساندر گوبانوف اکنون در موزه ملی کوهنوردی بریتانیا نگهداری می‌شوند.
الکساندر گوبانوف پدر شش فرزند است! او در کراسنویارسک زندگی می‌کند و همیشه به نمایشگاه‌های هنری شهر سر می‌زند. انسانی با تواضعی بی‌نظیر و روحی جوان.
والری بالزین
والری بالزین (1953) جانشین دو الکساندر (گوبانوف و دمین) شد. او از زیبایی صخره‌های کراسنویارسک به صخره‌نوردی جذب شد.
او به عنوان پرافتخارترین فرد در این رشته شناخته می‌شود، زیرا صاحب بیش از 60 مدال است. او به مدت 15 سال جایگاه نخست را در اختیار داشت.
در شوروی، او تنها ورزشکاری بود که توانست عنوان استاد ورزش در سطح بین‌المللی را در دو رشته کسب کند: کوهنوردی و صخره‌نوردی.
خونسردی و آرامش او باعث شده که افسانه‌های زیادی درباره‌اش گفته شود. روحیه خونسرد او کمک می‌کرد تا در سخت‌ترین مناطق صخره‌ای، اولین نفری باشد که راه بقیه را باز می‌کند. به گفته دوستانش، او تنها کسی بود که می‌توانست به دیواری که هرگز در آن قدم نگذاشته بود «نگاه کند و آن را بخواند».
امروزه او به کار مربی‌گری مشغول است و شاگردانش به طور مداوم نتایج برجسته‌ای از خود نشان می‌دهند.
زنان
این ورزش به راحتی زنان را به جمع خود راه نداد. تنها در دهه 1960 میلادی مسیرهایی برای زنان در مسابقات ایجاد شد. زنان زیادی در تاریخ صخره‌نوردی نام خود را ثبت کرده‌اند:
البینا م. اسپیتسینا از آلماتی (که بعداً کراسنویارسک را نمایندگی کرد)،
زنانی از لنینگراد نظیر ن. کورابلینا، ن. نوویکُوا، و. ویدریک، ا. مارکلوا، گ. ساگاننکو،
ن. تیموفِیِوا از مسکو،
و صخره‌نوردان کراسنویارسک مانند د. دوبرووا و ن. ورشینینا.
گالینا ساگاننکو
گالینا ساگاننکو (1940) در حال حاضر دکترای علوم جامعه‌شناسی، استاد و مدرس دانشگاه فرهنگ و هنر سن‌پترزبورگ است.
گ. ساگاننکو هفت بار قهرمان لنینگراد در رشته‌های مختلف صخره‌نوردی شد. او همچنین موفقیت‌های ورزشی دیگری نیز داشت. گالینا ورزش صخره‌نوردی را از ژیمناستیک آغاز کرد. اگرچه چندین سال در ژیمناستیک فعالیت داشت، اما صخره‌نوردی به عنوان علاقه اصلی او انتخاب شد.
وی کاندیدای دریافت مقام استاد ورزش در صخره‌نوردی و همچنین کوهنوردی است. گالینای جوان در میان صخره‌نوردان به «پلنگ سیاه» معروف بود.
توانایی‌های مربی‌گری او نیز نتایج درخشانی به همراه داشت. یکی از شاگردان او، نینا نوویکُوا (پوتینتسوا)، از معلم خود پیشی گرفت و شش بار قهرمان صخره‌نوردی شوروی شد.
نینا نوویکُوا
نینا نوویکُوا (1944) استادیار گروه تربیت بدنی و ورزش دانشگاه دولتی سن‌پترزبورگ است.
نینا تیموفِیِونا همچنان در فرم ورزشی خوبی قرار دارد. او با تیمی از همفکران خود، پیشکسوتان صخره‌نوردی ، فعالیت می‌کند. آنها به خود اجازه تنبلی نمی‌دهند، همچنان تمرین می‌کنند و تا امروز در مسابقات شرکت دارند.
نینا تیموفِیِونا نوویکُوا در سال 2013 در مسابقات بین‌المللی، قهرمان صعود انفرادی شد.
او فعالیت صخره‌نوردی خود را زمانی آغاز کرد که در لنینگراد تحصیل می‌کرد. علاقه او به ژیمناستیک، سکوی پرتابی برای موفقیت‌هایش در صخره‌نوردی شد. در ابتدا، خود صخره‌نوردی جذابیت زیادی برای او نداشت، بلکه بیشتر به خاطر ارتباطات دوستانه در بخش کوهنوردی و سفرهایشان به صخره‌های کارلیا جذب شد. در سال 1967، در مسابقات کریمه، اجرای صخره‌نورد معروف م. خرگیانی او را تحت تأثیر قرار داد (اکنون در کریمه صخره‌ای به نام او وجود دارد).
این‌ها ورزشکاران صخره‌نورد هستند! هر کدام سرنوشت خاص خود را دارند، اما عشق به این ورزش جذاب و کمی خطرناک آنها را به هم پیوند داده است، ورزشی که نه تنها ویژگی‌های جسمانی بلکه مهارت‌های ذهنی و انسانی را نیز پرورش می‌دهد.
یاد درگذشتگان گرامی! سلامتی و عمر طولانی برای کسانی که زنده هستند! و موفقیت برای جوانان!
ویدیو
سرود صخره‌نوردان:
