Skydiven
Duiken in de lucht – dat is de letterlijke vertaling van een van de mooiste en meest spectaculaire sporten, skydiven. In de begintijd van parachutespringen waagden alleen de moedigsten het om vanaf wat nu een vrij lage hoogte lijkt, uit een vliegtuig te springen.
Voor de thrillseekers van vandaag lijkt een korte vlucht met het openen van de parachute op grote hoogte niet extreem genoeg. Atleten probeerden hun vlucht zo lang mogelijk te verlengen, terwijl ze diverse acrobatische oefeningen uitvoerden. Zo ontstond een nieuwe sport, waarvan de wedstrijden enorme aantallen toeschouwers aantrekken.
Wat is skydiven
Skydivers
Het begin van een wedstrijd verschilt niet van parachutespringen: de deelnemers stappen in een vliegtuig dat hen naar de gewenste hoogte brengt, waarna ze op een vastgestelde locatie het vliegtuig verlaten. Vanaf dat moment begint het skydiven: afhankelijk van het type wedstrijd voeren sporters individuele of groepsoefeningen uit, of glijden ze op een speciale plank. Iedereen probeert zijn parachute zo dicht mogelijk bij de grond te openen, wat een van de belangrijkste vaardigheden van een skydiver is.
De hoogte van de sprong is afhankelijk van de tijd die wordt uitgetrokken voor de oefeningen en het aantal deelnemers. Voor 25 seconden vrije val van twee skydivers is een hoogte van 2,5 km nodig, terwijl een massavormatie met meer dan honderd deelnemers minstens 5 km vereist. Daarbij is speciale ademhalingsapparatuur essentieel vanwege de lage luchtdruk op grote hoogte.
Films over snowboarders Check de beste films over snowboarders en skiërs inclusief beschrijvingen op onze website.
Wil je weten hoe je je fiets voorbereidt op winteropslag? Bekijk dan deze pagina .
Skydiven wordt onderverdeeld in verschillende disciplines:
Individuele acrobatiek.
Groepsacrobatiek, waarbij meerdere deelnemers in de lucht verschillende oefeningen uitvoeren. Niet alleen synchroniteit telt, maar ook de relatieve positionering van de skydivers ten opzichte van elkaar. Toeschouwers op de grond zien een perfecte geometrische figuur, waarvan de hoeken worden aangeduid door de sporters die dichter bij elkaar komen en dan weer uit elkaar vliegen.
Freestyle – vrije bewegingen, een soort dans in gewichtloosheid die bijzonder indrukwekkend is wanneer het door een duo wordt uitgevoerd.
Skysurfen – hierbij is een speciale plank aan de voeten van de sporter bevestigd. Dit lijkt alsof de skydiver aan het surfen is op een vliegend platform.
Dubbele duik – de meest uitdagende variant. Na de vrije val opent de skydiver zijn parachute, en op een hoogte van 10-15 meter boven de zee koppelt hij de parachute los om in het water te duiken. Op grote hoogte moet de deelnemer nauwkeurig oriënteren om in een veilige zone te landen; anders kan hij in ondiep water of op rotsen terechtkomen.
Groepsoefeningen zijn een stuk moeilijker dan individuele sprongen: niet alleen moeten alle bewegingen synchroon worden uitgevoerd, maar de skydivers moeten ook op hetzelfde horizontale niveau blijven.
De valsnelheid hangt af van de hoogte, het gewicht van de sporter, zijn lichaamsbouw en de lichaamshouding. Als een skydiver bijvoorbeeld recht naar beneden met het hoofd naar voren vliegt, is de luchtweerstand minimaal, en kan hij op hoogtes tot 5 km een snelheid van 80 m/s bereiken. Een horizontale positie kan de snelheid echter reduceren tot 50 m/s.
Wil jij een skydiver worden?
Parachutespringtraining
Deze nieuwe sport heeft veel adrenalinejunkies aangetrokken. Maar om skydiver te worden, moet je aanzienlijke inspanningen leveren, flinke kosten maken, een goede gezondheid hebben en over een uitstekende reactietijd beschikken. Het proces begint met inschrijven bij een parachuteclub: zonder de kneepjes van het reguliere parachutespringen te beheersen, kun je niet aan langdurige vrije val beginnen.
Elke actie moet tot een automatisme worden getraind. Een skydiver opent zijn parachute zo dicht mogelijk bij de grond, waar de kleinste fout kostbaar kan zijn.
De volgende stap is training en het behalen van een licentie, zonder welke je geen individuele sprongen mag maken. Daarnaast moet je alle benodigde uitrusting voor skydiven aanschaffen. Alleen een parachute is niet genoeg; je hebt ook nodig:
- rugzakken;
- hoogtemeters;
- waarschuwingsapparatuur;
- veiligheidsmechanismen;
- helmen;
- overalls;
- brillen.
Training van een skydiver in een windtunnel
Oefeningen in de lucht worden voorafgegaan door trainingen in een aerodynamische windtunnel. In kunstmatig gecreëerde stijgende luchtstromen is de sporter niet gebonden aan tijd en kan hij zonder haast leren zijn lichaam onder controle te houden in gewichtsloosheid. Alleen nadat alle bewegingen in de simulator zijn geoefend, zal de instructeur de leerling toestaan om vanuit een vliegtuig te springen.
Degenen die niet al hun vrije tijd aan skydiven willen besteden, maar slechts eenmalig willen ervaren wat het is – vrije val, kunnen bijvoorbeeld afreizen naar Nieuw-Zeeland, naar Taupo. Tegen een bepaald bedrag krijgen geïnteresseerden een uitrusting te huur en maken ze een sprong met een instructeur. De vrije val duurt van 30 seconden tot één minuut, gevolgd door een parachutelanding – en de sessie is voorbij.
Fietsbanden Beschrijving van soorten fietsbanden en hoe u de juiste banden voor uw fiets kiest.
Voor degenen die willen leren rijden op steile berghellingen, bevelen we aan om te lezen over de verschillen in stijl tussen snowboarden en skiën bij alpinisme.
De gyroplane is een van de meest veelbelovende toestellen in de ultralichte luchtvaart. Lees meer via de link .
Certificaat-houdende skydivers kunnen een solovlucht maken. Veel mensen willen een foto of video-opname als bewijs van hun moedige prestatie – in dat geval springt de cameraman met de klant mee. Ervaren skydivers in ons land kunnen jaloers zijn op de baan van een instructeur: meer dan tien sprongen per dag!
Fotogalerij van skydiven
Wedstrijden en records
Skydivingwedstrijden
Het eerste wereldkampioenschap parachutespringen vond plaats in 1951.
De uitrusting werd verbeterd en atleten ontwikkelden nieuwe springtechnieken. Al snel observeerden ze dat hoe dichter bij de grond een parachute werd geopend, hoe nauwkeuriger de landing werd. Zo ontstonden stap voor stap nieuwe springmethoden en typen competities; sommige daarvan werden later een aparte discipline – skydiven.
Om te winnen, moet een deelnemer aan de wedstrijd niet alleen de parachute zo laat mogelijk openen, maar gedurende de hele vlucht ook binnen een bepaald gebied blijven, dat op de grond met duidelijke lijnen is gemarkeerd. Daarnaast wordt gekeken naar de afstand die hij met een geopende parachute heeft afgelegd zonder de grond aan te raken.
De fantasie van skydivers kent geen grenzen, zoals blijkt uit de records die ze vestigen. De meest massale internationale sprong vond plaats in Thailand in 2006. Vierhonderd atleten uit verschillende landen sprongen tegelijkertijd en vormden een interessante compositie in de lucht.
In de lucht boven Ottawa in 2012 werd een gigantische sneeuwvlok gecreëerd, door 138 waaghalzen die sprongen van meer dan vijf kilometer hoogte en met een snelheid van 355 km/u een ingewikkelde vorm in de lucht tekenden.
Naast de gewone uitrusting hadden ze zuurstofapparaten nodig, omdat de lucht op grote hoogte te ijl is. Tegelijk met de deelnemers vlogen vier cameramensen mee om de recordpoging vast te leggen. Het bereiken van dit resultaat vergde veel doorzettingsvermogen van de sporters: er waren maar liefst 15 pogingen nodig.
Wingsuit op video Vluchten in een wingsuit op video zijn te vinden op de aangrenzende pagina’s van deze site.
Over manieren om uw fiets uit te rusten met een elektromotor kunt u lezen op deze pagina .
Ludwig Fichte uit Duitsland besloot de wereld te verbazen met de meest originele sprong. Terwijl hij uit een vliegtuig sprong op een hoogte van meer dan vier kilometer, ging hij zitten in een rubberboot en begon een Rubiks kubus te puzzelen. Hij had hier iets langer dan een halve minuut voor nodig, waarna de sporter zijn parachute opende en veilig landde.
Felix Baumgartner
Voor het eerst in de wereld heeft een mens, zonder gebruik te maken van vliegapparatuur, tijdens een vrije val de geluidsbarrière doorbroken; dit werd bereikt door de Oostenrijkse skydiver Felix Baumgartner.
Op 14 oktober 2012 steeg hij met een ballon naar een hoogte van 39 km en sprong uit de stratosfeer. De vlucht zonder parachute duurde 4 minuten en 20 seconden, waarin de atleet 36,4 km aflegde en een snelheid behaalde van 1357,6 km/uur. Drie records tegelijk: de hoogste parachutesprong, de hoogste snelheid en de grootste afstand in vrije val.
Gedurende de hele geschiedenis van de mensheid hebben mensen gedroomd om te kunnen vliegen als vogels, zonder enige hulpmiddelen. Skydivers beschouwen lucht als hun element, leren vrije val vertragen en dansen zelfs in gewichtloosheid. Wie weet, misschien wordt hun ervaring de basis voor een toekomstige uitvinding die iedereen zonder omvangrijke technische apparatuur in staat stelt op te stijgen naar de lucht en daar te zweven totdat hij of zij weer naar de vaste grond wil terugkeren.
