Beroemde klimmers van Rusland, veteranen van het klimmen in de USSR

Klimmers Natuurlijk kan geen enkel artikel het verhaal bevatten van alle beroemde, bekende en minder bekende klimmers van Rusland.

Deze jonge sport ontwikkelt zich met grote sprongen, vertraagt soms een beetje en neemt dan plotseling weer een vlucht naar voren en omhoog, wat steeds nieuwe helden voortbrengt.

Zonder aanspraak te maken op originaliteit en zonder iemand te willen beledigen, laten we enkele namen herinneren uit de galerij van Russische klimmers.

Aan de basis

Broers Abalakov Als eersten mogen we natuurlijk de broers Abalakov noemen. Hoewel ze voornamelijk bekend zijn als alpinisten en hun bijdrage aan de ontwikkeling van het alpinisme moeilijk te overschatten is, begonnen ze hun sportieve carrière op de kliffen van Krasnojarsk. Hier, onder leiding van de broers Beznasko, leerden ze de klimtechniek .

De levens van de twee broers verliepen heel verschillend.

De oudste, Vitaly Michailovitsj (1906-1992), leefde een lang leven. Hij was niet alleen een bedwinger van pieken (de piek van Lenin, de piek van Overwinning, in totaal ongeveer 150 beklimmingen van verschillende moeilijkheidsgraden), maar ook een uitvinder van meer dan honderd innovaties voor het alpinisme (bijvoorbeeld de rugzak). Er ging zelfs een grap rond over het zogenaamde Abalakov-tijdperk, waarin alles ging over Abalakov’s rugzak, maillot en klimharnas…

Vitaly Michailovitsj Abalakov creëerde een echte school voor alpinisme. Hij is de auteur van het boek “De grondslagen van het alpinisme”, geschreven in 1941 en tot op de dag van vandaag nog steeds relevant.

De jongere broer, Evgeny Michailovitsj (1907-1948), leefde een korter leven en kwam onder onduidelijke omstandigheden om het leven in de stad Moskou. Hij was de eerste die 13 van de hoogste pieken beklom. Wat betekent het om een pionier te zijn?! Je hebt zoveel moed en vaardigheid nodig om daar te gaan waar nog niemand eerder is geweest. Hij nam ook deel aan de Tweede Wereldoorlog. Daarnaast was hij bekend als een uitzonderlijk beeldhouwer en een leerling van V.I. Moechina (de auteur van het monument “De arbeider en de kolchozvrouw”).

Petersburger klimmers (Leningraders)

V.V. Markelov, 1975 In de bossen van Karelië zijn er de Nabije en de Verre rotsen – hier kwamen en komen klimmers uit Leningrad trainen. Dankzij deze kliffen kon er zo’n sterke Leningradse klimteam ontstaan.

Hier is een tamelijk grote groep sportklimmers gevormd: V.G. Staritsky, V.V. Markelov, zijn leerlingen A. Martyushov en A. Samoilov, G. Gavrilov, E. Lobachov, Y. Manoilov, A. Lipchinsky.

Victor Markelov (1943) werd 13 keer kampioen van de USSR in klimmen en heeft ongeveer 150 verschillende beklimmingen op zijn naam staan. Hij begon met klimmen op initiatief van zijn vader, een alpinist, in 1963. Hij heeft zijn passie nooit opgegeven, zelfs niet toen de bergen hem een dierbaar iemand ontnamen: in 1990 stierf zijn vrouw Olga (absolute kampioen van de USSR in 1973 in klimmen).

Victor Viktorovitsj Markelov is een legende binnen het Leningradse klimmen.

Naast zijn werk als trainer, neemt hij deel aan klimfestivals en doceert aan de Polytechnische Universiteit. Hij heeft twee volwassen dochters en werd op 64-jarige leeftijd opnieuw vader en voedt nu een zoon op.

En een halve eeuw geleden klom hij op rotsen in gelijmde slippers, zonder enig idee te hebben van klimschoenen . Vol overtuiging zocht hij overal in het land naar galosjes, in de vaste overtuiging dat er geen betere schoenen voor klimmen bestaan.

Krasnojarsk-klimmers

В.Г.Путинцев (в центре) De kliffen van Krasnojarsk hebben ook een groot team van klimmers voortgebracht.

Allereerst willen we de trainer van vele Krasnojarsk-klimmers V.G. Poetinstev herinneren. Hij is de enige persoon die de titel van Geëerd Trainer van de USSR in klimmen heeft gekregen.

Op 66-jarige leeftijd bereikte V.G. Poetinstev de hoogste piek van de USSR – de Piek van de Communisme. Daar liet hij een boodschap achter voor degene die de piek zou beklimmen op een oudere leeftijd dan hijzelf.

Vladimir Grigorjevitsj richtte in 1975 de eerste klimschool van de USSR op en leidde ongeveer honderd kampioenen op. Onder hen: Alexander Goebanov, Aleksandr Demin, Nikolaj Moltianski, Joeri Andreev, Valery Balezin, Julia Kroeponina, Galina Goetorina, Nina Dobrova.

Александр Губанов (справа) Aleksandr Goebanov (1948) werd meerdere keren kampioen van Rusland en de wereld in klimmen. Hij is een geëerde sportmeester en een gewaardeerde trainer.

In zijn klimcarrière is er een interessante geschiedenis.

In 1973 was hij tijdens internationale wedstrijden in het Verenigd Koninkrijk. Het gebeurde zo dat tijdens de wedstrijd een Zwitsers touwteam viel: een klimmer kwam om het leven, en een vrouwelijke klimmer bleef bewusteloos aan het touw hangen. Terwijl de verbijsterde buitenlandse deelnemers nadachten over wat te doen, klauterde Gubanov in vrije klimstijl een verticale wand van 40 meter op en redde de sporter. Hij verrichtte deze heldendaad in galosjen (het enige schoeisel van Sovjetklimmers in die tijd!).

De galosjen van Alexander Gubanov bevinden zich in het Nationaal Alpinismemuseum van het Verenigd Koninkrijk.

Alexander Gubanov is vader van zes kinderen! Hij woont in Krasnojarsk en bezoekt steevast elke stedelijke kunsttentoonstelling. Een man met een bijzondere bescheidenheid en jeugdige geest.

Valeriy Balezin
Valery Balezin (1953) volgde de twee Alexanders (Gubanov en Demin) op. Hij kwam in de klimwereld terecht, aangetrokken door de schoonheid van de Krasnojarsk Stolby.

Hij wordt beschouwd als de meest onderscheiden, omdat hij meer dan 60 medailles heeft gewonnen. Hij behield zijn koppositie gedurende 15 jaar. In de USSR was hij de enige Meester van Sport op internationaal niveau in twee disciplines: alpinisme en klimmen.

Zijn evenwichtige karakter en kalmte zijn het onderwerp van veel legendes. Zijn koelbloedigheid stelde hem in staat als eerste moeilijke rotsgedeelten te beklimmen en de weg vrij te maken voor anderen. Volgens zijn vrienden kon alleen hij een “muur lezen” waar hij nooit eerder was geweest.

Tegenwoordig werkt hij als trainer, en zijn leerlingen halen met opvallende consistentie de beste resultaten.

Vrouwen

Deze sport stond de vrouwelijke helft van de mensheid niet meteen toe om mee te doen. Pas in de jaren 60 van de 20e eeuw werden er tijdens competities vrouwenroutes geïntroduceerd. Veel vrouwelijke namen zijn vereeuwigd in de geschiedenis van het klimmen:

de Alma-Ataanse (later vertegenwoordigde zij Krasnojarsk) M. Spitsina,
de Leningraders N. Korablina, N. Novikova, V. Vidrik, O. Markelova, G. Saganenko,
de Moskoviet N. Timofeeva,
de dames uit Krasnojarsk D. Dobrova, N. Vershinina.

Galina Saganenko
Galina Saganenko (1940) is momenteel doctor in de sociologische wetenschappen, professor en docent aan de Universiteit voor Cultuur en Kunst van Sint-Petersburg.

G. Saganenko werd zeven keer kampioen van Leningrad in verschillende klimmen. Er waren ook andere sportieve overwinningen. Ze kwam in de klimwereld vanuit de turnen. Hoewel ze jarenlang aan turnen deed, gaf klimmen uiteindelijk de doorslag.

Ze is kandidaat in de titel Meester van Sport in klimmen en ook kandidaat in alpinisme. De jonge Galina werd in de klimwereld “Zwarte Panter” genoemd.

Galina’s trainingsvaardigheden leverden eveneens uitstekende resultaten op. Haar leerling N. Novikova (Putintseva) overtrof haar leraar en werd zesvoudig kampioen van de USSR in klimmen.

Nina Novikova
Nina Novikova (1944) is universitair docent aan de afdeling Lichamelijke Opvoeding en Sport van de Staatsuniversiteit van Sint-Petersburg.

Nina Timofeevna blijft tot op vandaag in topvorm. Ze heeft een team van gelijkgestemden, veteranen van het klimmen , die zichzelf niet toestaan lui te zijn, blijven trainen en betrokken zijn tot op de dag van vandaag.

Zo werd Nina Timofeevna Novikova kampioen in individueel klimmen op internationale wedstrijden in 2013.

Ze begon haar klimcarrière toen ze in Leningrad studeerde. De basis voor haar goede resultaten in het klimmen was haar passie voor turnen. In eerste instantie werd ze niet aangetrokken door het klimmen zelf, maar door de sociale sfeer in de alpinistensectie en reizen naar de rotsen van Karelië. In 1967, op wedstrijden in de Krim, werd ze getroffen door het optreden van de beroemde klimmer M. Khergiani (in de Krim is nu een rots naar hem vernoemd).

Zo zijn klimmers dus! Elk heeft zijn eigen lot, maar wat hen verenigt is de liefde voor deze interessante, enigszins gevaarlijke sport die niet alleen fysieke, maar ook mentale en menselijke kwaliteiten ontwikkelt.

Een vriendelijk aandenken aan degenen die ons hebben verlaten! Gezondheid en een lang leven voor de levenden! Overwinningen voor de jeugd!