Uczymy się trików na rowerze - jak jeździć na tylnym kole

Uczymy się trików na rowerze Wśród miłośników jazdy na rowerze dużą popularnością cieszą się nagrania wideo publikowane w internecie, na których doświadczeni mistrzowie efektywnie poruszają się na tylnym kole. Jest to widowiskowe i inspirujące, szczególnie dla nastolatków, którzy od razu marzą o opanowaniu tej umiejętności.

Jazda na tylnym kole roweru nazywa się Wheelie (wili) lub surfową jazdą. Aby tego nauczyć się, konieczne są zorganizowane lekcje, które krok po kroku ujawniają technikę i tajniki tego triku.

Przygotowanie do pierwszych zajęć

Trik najlepiej wykonywać na rowerze górskim

Przed rozpoczęciem nauki warto pomyśleć o środkach ochrony – kasku rowerowym, ochraniaczach na łokcie i kolana. Niestety praktyka pokazuje, że na początku nauki przewrócenie się jest niemal nieuniknione.
Kolejna kwestia to wybór sprzętu. Do jazdy na tylnym kole nadają się praktycznie wszystkie rowery, ale najlepiej zacząć naukę na rowerach górskich. Charakteryzują się one inną konstrukcją niż inne typy i często nazywane są rowerami terenowymi bądź mountain bike’ami. Na tego typu rowerach nauka będzie łatwiejsza i szybsza, ponieważ ich stabilność jest na dużo wyższym poziomie. Ogólnie rzecz biorąc, do jazdy na tylnym kole najlepiej nadają się rowery z solidną, wzmocnioną ramą i kołami o średnicy 26 cali.
Optymalnym wyborem przełożeń będzie najmniejsza zębatka przy pedałach i średnia przy kole (1-3). Bardzo wysokie przełożenie utrudni utrzymanie równowagi, za to zbyt niskie – nie da odpowiedniego przyspieszenia.
Aby łatwiej nauczyć się trików, warto obniżyć siodełko do minimalnej wysokości. Istotna będzie również sprawna praca tylnego hamulca ręcznego, najlepiej hydraulicznego.

Waveboard Nowy rodzaj deskorolki zyskał popularność na całym świecie. Waveboard to deskorolka na dwóch kółkach.
Zajrzyj również do ciekwego artykułu o tym, jak rozpocząć swoją przygodę z parkourem.

Kolejny punkt to wybór odpowiedniego miejsca do treningów. Wiadomo, że powierzchnia powinna być równa, bez dziur, nierówności czy szerokich pęknięć. Najlepiej, aby były to oddalone od tłumów alejki w parku, gdzie nie będzie zbyt wielu „widzów” ani podpowiadających „ekspertów”. Zmniejszy to również ryzyko kolizji lub przypadkowego potrącenia przechodnia. Idealnie byłoby, gdyby w początkowej fazie towarzyszył nam doświadczony znajomy, który opanował już ten trik.
Nauka jazdy na tylnym kole będzie łatwiejsza na niewielkim wzniesieniu – wówczas unoszenie przedniego koła będzie wymagało mniej wysiłku.

Pierwsze metry

Wykonujemy zryw i naciskamy na pedał jednocześnie Przejdźmy do pierwszej lekcji – trzeba nauczyć się poprawnie unosić przednie koło.

Podczas jazdy ze średnią prędkością (około 15 km/h) należy trzymać kierownicę wyprostowanymi rękami. Następnie należy jednocześnie z naciśnięciem na pedał nogą popychającą, przenieść środek ciężkości na tył roweru i wykonać niewielki zryw rękami.

Zgodnie z prawami fizyki przednie koło powinno unieść się nad nawierzchnię. Ważne, aby wszystkie ruchy i siły były precyzyjnie dawkowane, w przeciwnym razie rower może wymknąć się spod kontroli albo wrócić natychmiast do pozycji początkowej.

Jednym z głównych błędów początkujących jest nadmierne poleganie na silnym szarpnięciu rękami, co nieuchronnie prowadzi do utraty kontroli nad rowerem. Należy pamiętać, że kluczową rolę pełni prawidłowe przesunięcie środka ciężkości – dzięki temu nawet niewielki wysiłek rąk będzie wystarczający.

Balans utrzymuje się poprzez poruszanie ciałem, a nie dynamiczne szarpanie kierownicy. Ogólnie rzecz biorąc, ręce powinny być zawsze proste i napięte. Dopuszczalne jest lekkie ugięcie napiętych rąk, jednak wtedy szybko się zmęczą.

Do utrzymania równowagi przydaje się również regulowanie nacisku na pedały lub krótkotrwałe użycie tylnego hamulca ręcznego. Nie należy zakładać, że pierwsze sukcesy w uniesieniu koła nad ziemię to już prawie całość. Tylko długotrwała praktyka, która może wymagać sporo czasu, pozwoli subtelnie wyczuć moment równowagi i utrzymywać go wystarczająco długo.

Mini longboard Na czym polega podobieństwo i różnica między longboardem, deskorolką i mini longboardem , można dowiedzieć się z materiału na naszej stronie.
Czy kiedykolwiek marzyliście o nauczeniu się latania? O niektórych rodzajach paralotni można przeczytać tutaj .
Dla miłośników parkouru przygotowaliśmy pięć najlepszych filmów o tym ekstremalnym sporcie. Czytaj pod linkiem .

Uczymy się prawidłowo kontrolować rower

Skręcanie przez przesunięcie środka ciężkości A więc osiągnięto pierwsze sukcesy – udało się przejechać pewną odległość na tylnym kole. Teraz trzeba nauczyć się sterować rowerem w tej pozycji.

Ponownie przypominamy sobie fizykę, zasady składania wektorów przyłożonych sił, w tym przypadku od środka ciężkości. Używając kolan jako przeciwwagi, można szybko nauczyć się “skręcać” – wystarczy pochylić je w odpowiednią stronę skrętu. Jasne jest, że należy unikać gwałtownych ruchów – te mogą prowadzić do nieuniknionego upadku.

Kierunek jazdy można też regulować za pomocą kierownicy, ale w odwrotny sposób – skręcając w prawo kierownicę przestawia się w lewo i odwrotnie. Więcej praktyki – i każdy rowerzysta znajdzie dla siebie najbardziej odpowiedni sposób wykonywania zakrętów.

Często powstają spory – lepiej siedzieć na siodełku czy stać na pedałach na lekko ugiętych nogach. Ogólnej recepty nie ma – obie metody są poprawne, najważniejsze, aby środek ciężkości znajdował się prawidłowo nad tylnym kołem. W dużej mierze zależy to również od charakterystyki konstrukcyjnej roweru. W każdym razie, posiadając dobre umiejętności, można jechać siedząc na siodełku, z całkowicie spokojnym wyrazem twarzy.

Typowe błędy początkujących

Kolejny etap – jazda na tylnym kole bez użycia rąk

Często strach przed upadkiem przewyższa chęć nauczenia się tej sztuczki. Można poradzić tylko jedno – przezwyciężyć go. Wielką rolę w tym może odegrać sprzęt ochronny, który pozwoli uniknąć poważnych kontuzji. Dodatkowo na początek warto poćwiczyć prawidłowe lądowanie na obie nogi z roweru, który stanął na kołach i wymknął się spod kontroli, przepuszczając go „pod siebie” – to na pewno doda pewności siebie.
„Poddanie się” po pierwszych niepowodzeniach. Nie należy zakładać, że sukces przyjdzie natychmiast. Nie wierzcie tym, którzy mówią, że udało im się za pierwszym razem. Nawet nauka zwykłej jazdy na rowerze wymaga czasu i cierpliwości, co dopiero mówić o tak ekstremalnym sposobie jazdy. Praktyka pokazuje, że znaczące postępy przychodzą po tygodniu treningów.
Pisaliśmy już wcześniej – przy uniesieniu przedniego koła nie można polegać wyłącznie na szarpnięciu kierownicy rękami – to rozwiązanie na nic.
Nie należy pochylać się do kierownicy, nawet jeśli wydaje się to najbezpieczniejszą pozycją – w takiej postawie nie można utrzymać środka ciężkości.
Gwałtowne ruchy, przyspieszenia i hamowania – prosta droga do upadku. Wszystko powinno odbywać się płynnie i z wyczuciem.

Jak nauczyć się jeździć na deskorolce Jak nauczyć się jeździć na deskorolce – porady dla początkującego deskorolkarza.
Słyszeliście o fingerboardzie? To „miniaturowa” deskorolka, przypominająca zabawkę. Jednak triki na niej są dość skomplikowane i wymagają nie lada cierpliwości. Więcej informacji tutaj .

Aby nauczyć się jazdy na tylnym kole, ważne jest, aby nie bać się i nie wpadać w panikę przy pierwszych niepowodzeniach. Tylko uporczywe treningi z czasem przyniosą pozytywne efekty. Jednak nadejdzie chwila, kiedy spojrzysz na siebie z dzisiaj z rozbawieniem, gdy trik ten będzie wykonywany refleksyjnie, a myśl, że ktoś nie potrafi tego opanować, wyda się dziwna.