Niektórzy uważają, że parkour to sposób poruszania się w przestrzeni. Inni uważają, że to sposób postrzegania rzeczywistości. „Nie ma barier – powtarzają za ojcem-założycielem – Są tylko przeszkody, które trzeba pokonać”.
W rzeczywistości tracer pokonuje samego siebie. Swoje lęki, słabość, brak przygotowania, normy wpajane od dzieciństwa, w tym normy kultury ruchu i socjalizacji. Pokonuje narzucone przez cywilizację przyzwyczajenie do podporządkowania się zasadom ruchu oraz błędnemu rozumieniu norm moralnych. Przezwycięża wpojony „cywilizowanemu” człowiekowi dystans wobec otoczenia oraz „konfliktowy brak sprzeciwu” wobec społeczeństwa.
Mówiąc o tym, że człowiek „opanował ekologię, tworząc świat dostosowany do własnych potrzeb”, niewielu zastanawia się nad tym, że ten właśnie „przystosowany świat” miast ze swoimi ulicami, po których trzeba chodzić, płotami, których nie wolno pr Парcour – sport, który wymaga oprócz specyficznego nastawienia psychologicznego również znacznej sprawności fizycznej. To taki przypadek, gdzie siła moralna, fizyczna, szybkość reakcji, koordynacja ruchów i umiejętność dokładnej oceny przestrzeni, przez którą właśnie się przemieszczasz, muszą współgrać. Parkour to wyłącznie ruchowa improwizacja, ale improwizacja oparta na dobrze rozwiniętych i doprowadzonych do automatyzmu umiejętnościach świadomego poruszania się.
Marzenie o nauczeniu się, jak latać, narodziło się chyba razem ze zdolnością do marzeń. Przeczytaj o jednym ze sposobów realizacji tego marzenia – o deltalotni z silnikiem .
Jeśli planujesz wędrówkę, ale jeszcze nie kupiłeś śpiwora, zajrzyj tutaj . Wszystko, co trzeba wiedzieć o wyborze odpowiedniego śpiwora.
A dla miłośników narciarstwa mamy artykuł o tym, gdzie można pojeździć w Białorusi: /pl/mountains/skiing-snowboarding/belarusian-ski-resorts/
Jak zostać tracerem?
Żeby nauczyć się parkouru, oczywiście potrzebne są suche, silne i bardzo wytrzymałe mięśnie, elastyczne stawy o solidnym aparacie więzadłowym, ponieważ czasami cały ciężar ciała spoczywa na jednej ręce wspornej, a ciało wygina się lub wykonuje różne akrobacje podczas skoku, bez oparcia. Potrzebna jest solidna wytrzymałość oddechowa, zdolna do interwałowych obciążeń, oraz nogi przyzwyczajone do długiego interwałowego biegu. Wymagane są także mocne palce, dobra reakcja i świetna koordynacja ruchów.
Gdzie nauczyć się parkouru? Obecnie kluby parkouru lub przynajmniej osoby ćwiczące tę dyscyplinę można spotkać niemal wszędzie. Dlatego początkujący powinien poszukać doświadczonych tracerów w swoim mieście. Jak to mówią, albo nogi cię zaprowadzą, albo Google pomoże. W grupie łatwiej i bezpieczniej uczyć się ćwiczeń – doświadczeni mistrzowie znają techniki wykonywania trików i pomogą, jeśli coś pójdzie nie tak.
Trenować można na świeżym powietrzu, w hali, a w ostateczności nawet w domu. Nawet jeśli zdecydujesz się uczyć parkouru samodzielnie, lepiej zaczynać od ćwiczeń na sali gimnastycznej, a potem przejść do nauki trików w praktyce, w prawdziwych plenerach.
Podejmując próbę wykonania trudnego skoku lub przewrotu, nie posiadając rozwiniętych umiejętności ruchowych i elastyczności, początkujący podejmuje duże ryzyko. Trudno oczekiwać od treningów parkouru czegokolwiek poza skręceniami, złamaniami i siniakami, jeśli ciało nie jest dobrze przygotowane fizycznie, a ty sam nie masz pojęcia, gdzie i w jakim momencie która stopa czy ręka powinna się znaleźć podczas skoku.
Jakie sporty pomogą szybko opanować parkour?
Kulturystyka (a tak naprawdę bodyfitness)
Bez wątpienia potrzebna jest siłownia i praca z maszynami siłowymi. Ale potrzebny jest specjalny program treningowy. Tracerowi nie jest potrzebna ciężka i masywna muskulatura kulturysty. Co więcej, taka hipertroficzna muskulatura bywa “powolna”, a proces treningowy prowadzi do rozwoju właśnie włókien wolnokurczliwych. Nie ma również sensu klasyczny powerlifting ze swoją nadmiernie rozwiniętą klatką piersiową i muskulaturą tułowia i ramion, który pozwala na jedno wyciśnięcie dwóch mas ciała.
Wystarczy, jeśli tracer będzie pracował w siłowni z ciężarem równym masie własnego ciała, ale będzie pracował na wytrzymałość, na przykład wykonując 5-6 serii po 15-20 powtórzeń. W ogóle wszystkie treningi siłowe powinny być oparte na wzroście suchej masy mięśniowej i rozwijaniu wytrzymałości, a podczas jednej sesji powinno się trenować całe ciało. Na jedną grupę mięśni powinna przypadać co najmniej czwórka różnych ćwiczeń, aby pobudzać mięśnie pod różnymi kątami i obciążeniami aż do całkowitego zmęczenia. Trening taki zajmuje około dwóch godzin.
Dzięki temu, po pierwsze, uzyskasz suche, lekkie ciało bez zbędnego tłuszczu, które mięśnie będą z łatwością przemieszczać w przestrzeni, po drugie, zapewnisz sobie pełnowymiarowy rozwój wszystkich części każdej grupy mięśni oraz mięśni wspomagających, a po trzecie, unikniesz niezgrabności często spotykanej u kulturystów oraz ograniczonej siły, gdzie mięsień działa z maksymalną wydajnością tylko w jednym, dobrze znanym dla niego ustawieniu. Trening na suchą masę mięśniową zapewnia niesamowitą wytrzymałość na ścieżce parkouru. Ważne jest również to, że dobrze wytrenowane ciało jest mniej podatne na kontuzje.
Szczególną uwagę należy zwrócić na ćwiczenia wzmacniające chwyt palców oraz rozwijające ścięgna nadgarstków i stawów skokowych, ćwiczenia wykorzystujące masę własnego ciała – pompki, podciąganie w różnych ustawieniach rąk, pracę nad mięśniami głębokimi przykręgosłupowymi (tzw. filary wzdłuż kręgosłupa) i intensywne treningi mięśni brzucha, zwłaszcza skośnych. Warto wzmocnić mięsień dwugłowy uda, bez niego parkour to nie parkour, a jedynie łzy.
Takie programy treningowe zazwyczaj przygotowuje się dla turystów, alpinistów i wspinaczy.
Jak prawidłowo korzystać z kompasu i czym jest azymut również można przeczytać na naszej stronie. Chociaż kompas nie jest tak wygodny jak nawigator, to nigdy nie rozładuje mu się bateria!
Dla tych, którzy postanowili zająć się alpinizmem, warto poznać podstawowe węzły alpinistyczne. W tym artykule opisaliśmy je.
Oddechowa joga, akrobatyka, gimnastyka
Joga, która doskonale rozwija poczucie własnego ciała, elastyczność mięśni i gibkość, uczy kontrolowania oddechu oraz świadomości ruchu. To rzadko spotykana, ale fundamentalna umiejętność. Akrobatyka i gimnastyka pomagają rozwijać gibkość, chwytność, koordynację ruchów oraz orientację w przestrzeni.
Same w sobie nie zapewniają szczególnych osiągnięć w parkourze, bo to jednak dość powolne sporty, ale bez gibkości, którą rozwijają, trudno wcisnąć się w trudne miejsca czy wykonać zwrot w skoku.
Wspinaczka
Skały to oczywiście nie to samo co ściany budynków… ale zasada pozostaje taka sama. Umiejętność poruszania się po pionowej ścianie na opuszkach palców, niczym mucha, utrzymywanie równowagi i widzenie czegoś więcej poza fragmentem ściany przed swoim nosem – to wszystko nie zaszkodzi tracerowi. Przy okazji można też pozbyć się strachu przed wysokością. To właściwie jedna z podstawowych umiejętności.
Bieganie, narty, bieg z przeszkodami
Prędkość ruchu to podstawa parkouru. Umiejętność biegania, szybkiego nabierania tempa, rozpędzania się przed wykonaniem trudnego elementu czy przeskakiwania przeszkód z pomocą lub bez pomocy – to właśnie parkour. Oczywiście, taki prosty. Parkour w poziomie…
Bardzo ważne jest opanowanie prawidłowej techniki biegu, nauczenie się pełnego wykorzystania stopy jako amortyzatora. Treningi najlepiej prowadzić na nierównym terenie, stosując metodę biegu interwałowego (minutę biegniemy szybko, potem trzy minuty wolno, znowu 1-3 minuty szybko… następnie padamy, robimy kilka pompek, wstajemy i znów biegniemy itd.).
Bieg interwałowy imituje sercu tor przeszkód, czyli trasę prawdziwego parkouru. Serce powinno umieć pracować w różnych trybach, szybko dostosowywać się do zmieniającego się tempa, obciążeń, ciśnienia. Jeśli kulturystyka zapewnia siłę i wytrzymałość, to wspinaczka i bieganie uczą przemieszczania się, do którego przygotowujemy swoje ciało.
Do lotów paralotnią potrzebny jest teren górski lub pagórkowaty. Z kolei paralotnia z silnikiem może być używana również na równinach.
Chcesz kupić longboard? Zobacz stronę o tym, jak wybrać dla siebie najlepszy.
Aby rozpocząć wspinaczkę, nie musisz jechać w góry. W samej Moskwie znajdują się świetne ścianki wspinaczkowe .
Taniec albo wschodnie sztuki walki
Te dwie formy sztuki (lub sportu) zostały tutaj połączone wyłącznie ze względu na ich wpływ na nasze umiejętności ruchowe i analityczne. Zarówno sporty walki, jak i taniec w parach uczą współpracy w bliskim kontakcie z partnerem, nieustannego dostosowywania się do zmiennej – bardziej lub mniej nieprzewidywalnych ruchów partnera, synchronizacji i koordynacji własnych ruchów bez tracenia ich kierunku i kontroli nad otoczeniem.
Sparingi czy taniec dodatkowo uczą wytrzymałości, cierpliwości oraz umiejętności obserwacji i wyboru najbardziej efektywnej linii ruchu w czasie rzeczywistym. Mówiąc prościej, partner w sparingu trenuje u tracera umiejętność kontaktu z przeszkodami na trasie, pozwala dokładniej oceniać szybko zmieniające się warunki przestrzeni, cechy przeszkód i dostosowywać się do nich, wybierając optymalny ruch.
Regularne i zbilansowane odżywianie oraz odpowiedni rytm snu są niezmiernie ważne w parkourze. Nie można utrzymywać mięśni w dobrej kondycji, odżywiając się chipsami w pośpiechu i chronicznie niedosypiając. Warto też porzucić nałogi, takie jak alkohol i papierosy. To czysta biologia: nikotyna powoduje skurcz mięśni gładkich. Pojedynczy papieros przed treningiem czy torem przeszkód zapewni na godzinę-półtorej skurcz naczyń krwionośnych, przez które serce będzie z wysiłkiem wtłaczać krew podczas biegu. Efektem jest niedotlenienie i przeciążenie mięśnia sercowego bez powodu.
Po treningu mięśnie przez około godzinę potrzebują zwiększonej ilości tlenu, aby odpocząć i zregenerować mikrouszkodzenia. Papieros zaraz po treningu odbierze im tę możliwość. Alkohol natomiast zwiększa obciążenie wątroby, która i tak będzie miała dużo pracy przy usuwaniu toksyn po wysiłku. Jeśli nie zależy ci na swojej wątrobie, pomyśl o tym, że 100 gramów wódki wstrzymuje w organizmie produkcję testosteronu na cały dzień. A tam, gdzie nie ma testosteronu, nie ma mięśni ani zapału.
Tak czy inaczej, szczęście daje parkour, nie jego substytuty.
