هر ورزشی تاریخچه خاص خود را برای تولد دارد. برخی تاریخچه‌ای کهن و پر پیچ‌وخم دارند، در حالی که برخی دیگر جدید و متفاوت هستند. از منظر تاریخی، سنگ‌نوردی ورزشی بسیار جوان است. در دهه ۳۰ قرن گذشته، چیزی به نام ورزش سنگ‌نوردی وجود نداشت.
یک داستان در بین مردم معروف است: برادران آبالاکوف که کوهنوردانی شناخته‌شده در سراسر جهان بودند ، اهل کراسنویارسک بودند. آنها برای آماده شدن برای صعودهای خود به طور مرتب روی صخره‌های کراسنویارسک استولبی تمرین می‌کردند (گفته می‌شود که این صخره‌ها حدود ۱۵۰ سال پیش مردم را به خود جذب می‌کردند). به لطف این تمرینات، آنها سنگ‌نوردان ماهری بودند. این مهارت آنها کمک کرد تا زمین‌شناسان ذخایر قلع را در پامیر پیدا کنند.
یوگنی آبالاکوف در طول صعود به قله کمونیسم
سنگ‌نوردی. شروع
سنگ‌نوردی را به عنوان دوی سرعت عمودی و برادر کوچک‌تر کوهنوردی می‌دانند. در ابتدا این ورزش به عنوان روشی برای ارتقای مهارت‌های کوهنوردان در مسیرهای صخره‌ای استفاده می‌شد. اما با پیشرفت و تکامل، به ورزشی مستقل و بسیار جذاب تبدیل شد که در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته شد.
بحث در مورد لزوم برگزاری مسابقات برای مربیان کوهنوردی برای اولین بار در سال ۱۹۴۵ مطرح شد. اولین مسابقات رسمی برای مربیان کوهنوردی در سال ۱۹۴۷ برگزار شد. داوری این مسابقات بر اساس قوانین و دیدگاهی از منظر کوهنوردی بود.
پوپووا و کارپوف 1950 میلادی
زمان تغییرات خود را به همراه داشت. برای سنگ‌نوردی قوانین و مقررات خاص خود وضع شد. در سال ۱۹۵۵، اوریاندای علیای کریمه میزبان اولین مسابقات قهرمانی اتحاد جماهیر شوروی در زمینه سنگ‌نوردی بود. این مسابقات بر روی صخره‌هایی به نام آلیم برگزار شد.
تمرین کوهنوردان در سال 1960، صعود به آی-پتری با اسطوره سنگ‌نوردی یوری بولاکوف.
از آن زمان مسابقات برگزار می‌شد، اما نه به طور منظم. فقط از سال ۱۹۶۵ تصمیم گرفته شد تا مسابقات عمومی شورای مرکزی اتحادیه‌های حرفه‌ای به طور مرتب در سالهای زوج برگزار شود، و قهرمانی‌های اتحاد جماهیر شوروی در سالهای فرد. پیش از این تصمیم، حتی بحث درباره لزوم توسعه سنگ‌نوردی به عنوان یک ورزش مستقل در جریان بود.
با این حال، اولین مسابقات بین‌المللی تنها پس از ۲۱ سال، در سال ۱۹۷۶ برگزار شد. از سال ۱۹۶۴، کراسنویارسک به مکانی برای مسابقات کشوری سنگ‌نوردی تبدیل شد. این رویداد به یاد برادران برجسته کوهنورد، آبالاکوف، برگزار می‌شود. به طور سنتی، این مسابقات گردهمایی بهترین سنگ‌نوردان کشور است.
sorevnovanie
دیوارهای مصنوعی: تولدی دوباره برای سنگ‌نوردی
تولد دوباره این ورزش با ظهور دیوارهای مصنوعی ( دیوارهای سنگ‌نوردی ) رقم خورد. این امر یک جهش واقعی در زندگی ورزشی بود و مرحله‌ای جدید در توسعه سنگ‌نوردی آغاز شد. از آن زمان، بسیاری از مسیرهای سنگ‌نوردی برای رقابت‌ها طراحی شده‌اند. در طول ۷۰ سال گذشته، تعداد زیادی مسابقات قهرمانی، رقابت‌ها و تورنمنت‌هایی با سطوح مختلف دشواری برگزار شده است. سنگ‌نوردان برجسته‌ای چه از روسیه و چه از دیگر کشورها به موفقیت رسیده‌اند. اما مایلم در مورد یک رویداد غیرمعمول در سال ۲۰۱۴ صحبت کنم.
در شهر سوداک (کریمه)، مسابقات قهرمانی بین‌المللی کوهنوردان و سنگ‌نوردان بازنشسته برگزار شد. این رویداد به مناسبت هفتادمین سالگرد آزادسازی کریمه از نیروهای فاشیستی برگزار شد. اما آنچه قابل توجه است، سن شرکت‌کنندگان بود!
پیشکسوت کوهنوردی و سنگ‌نوردی کرووئی، یو.و. شررباک - ۸۰ ساله.
فدراسیون کوهنوردی روسیه ۹۴ شرکت‌کننده از ۶ کشور ثبت نام کرد. ۷۷ ورزشکار مجاز به شرکت در رقابت‌ها شدند، که در این میان مردان زیر ۵۰ سال و زنان زیر ۴۵ سال حضور نداشتند. بین آنها افرادی بودند که در سال ۱۹۳۹ یا پیش از آن متولد شده بودند.
مسابقات پیشکسوتان در سوداک
شرکت‌کنندگان شامل مردان و زنان بودند. این افراد موفق شدند مسیری سنگی به طول سی متر را بر روی توده‌های قلعه سوداک طی کنند. چه اراده و قدرت روحی بالایی! و آمادگی جسمانی‌شان چه طور؟ این کار را حتی هر فرد ۳۰ سالهای هم نمی‌تواند انجام دهد.
در اوایل دهه ۸۰ قرن گذشته، یکی از بهترین سنگ‌نوردان، ورزشکار اهل ازبکستان، فلورا ژیرنووا، امید داشت که سنگ‌نوردی به ورزش‌های المپیک اضافه شود. با گذشت سه دهه، آرزوی او محقق شد: در المپیک توکیو سال ۲۰۲۰، سنگ‌نوردی برای اولین بار به نمایش گذاشته شد. این ورزش جوان آینده‌ای درخشان در پیش دارد.
فیلم مسابقات سنگ‌نوردی سال ۱۹۶۷
ویدیویی از مسابقات سنگ‌نوردی سال ۱۹۶۷ در کریمه:
یک مجموعه‌ای از فیلم‌های هنری درباره سنگ‌نوردان و کوهنوردان تهیه کردم، توصیه می‌کنم برای الهام گرفتن تماشا کنید.
