Top 5 najlepszych filmów o parkourze

Lista najlepszych filmów o parkourze Chyba nie sposób nie pokochać parkouru po pierwszym kontakcie z nim, choćby za pośrednictwem filmów. Uczucie pełnej wolności, pokonywanie przeszkód, szybkość i całkowita kontrola nad swoim ciałem fascynują każdego, kto to zobaczy. Miłość od pierwszego wejrzenia – to chyba najlepszy opis stosunku do tego stylu życia.

Filmów o parkourze, niestety, nie jest tak dużo jak o wampirach, zombie czy kryminalnych intrygach, jednak poniżej znajduje się lista najlepszych filmów o tym ekstremalnym sporcie, które każdy miłośnik parkouru powinien zobaczyć.

Szeregesz – gdzie to jest? Zimowy kurort Szeregesz – gdzie to jest uwielbiają narciarze i snowboardziści spędzający tam urlopy i weekendy.

W wyborze bielizny termoaktywnej do biegania i trekkingu, zarówno dla mężczyzn, kobiet, jak i dzieci, pomoże nasz artykuł . Wszystko o bieliźnie termoaktywnej i jej pielęgnacji.

Yamakasi: Wolność w ruchu

Film o parkourze: Yamakasi Sprytni chłopcy, którzy zajmują się parkourem w filmie „Yamakasi”, zachwycają wszystkich widzów: zarówno tych przed ekranami telewizorów, jak i tych obserwujących ich oszałamiające ruchy w filmie. I nic w tym dziwnego: siedmiu młodych chłopaków już w pierwszych minutach wspina się na ścianę z taką zręcznością i szybkością, że od razu czuć – to będzie dobre kino.

Jak to zwykle bywa w takich sytuacjach, policja nie przepada za psotnikami, co szybko staje się jasne, ale profesjonalizm tracerów pozwala im nie tylko podziwiać niebo z wysokości wieżowca, lecz również w typowy dla parkouru sposób unikać spotkań z organami ścigania. Jak oni skaczą! A właściwie – latają! Ma się wrażenie, że dosłownie unoszą się w powietrzu, wykonując kolejny skok z dachu czy poręczy. Przy okazji można się znów przekonać, że reżyserzy uwielbiają przedstawiać policjantów w komicznych sytuacjach (chyba że są to główni pozytywni bohaterowie).

Film nie bez powodu stał się kultowy dla wszystkich miłośników parkouru. To właśnie tutaj po raz pierwszy zaprezentowano publicznie pełną gamę sztuki przemieszczania się i pokonywania przeszkód, co zainspirowało wielu nastolatków, dla których ten film stał się niezwykle atrakcyjny.

A jeśli krótko opisać fabułę: siedmiu wspomnianych chłopaków-akrobatów okrada bogatych, by zebrać górę pieniędzy, starając się nie dać złapać przez gliniarzy, właścicieli i złe psy. Prawda jest jednak taka, że chłopaki nie gromadzą pieniędzy dla siebie, więc porównanie do Robin Hooda jest całkiem trafne: pieniądze są potrzebne chłopakom, by opłacić operację dla chłopca, który, podziwiając umiejętności i trening młodych tracersów oraz próbując ich naśladować, spadł z drzewa. Taka niesprawiedliwość: chłopiec spadł, rodzice nie dopilnowali, a winni są Yamakasi, na których młody bohater chciał być podobny. Fabuła jest prosta, ale wciągająca, a obserwowanie akrobatycznych umiejętności grupy miłośników adrenaliny to czysta przyjemność.

13 Dzielnica

Lista filmów o parkourze: 13 Dzielnica Kto jak kto, ale Luc Besson nie wymyśli złego filmu. Ten naprawdę zasługuje na miano „fantastycznego”. Jego główne elementy to bijatyki i parkour. Jeśli być precyzyjnym – to właśnie te elementy zasługują na szczególną uwagę i szacunek, ponieważ sceny, w których policjant Damien profesjonalnie walczy, aby zapobiec eksplozji bomby, oraz Leïto pokonuje wszelkie przeszkody, by uratować swoją siostrę, są niesamowite. Są widowiskowe, efektowne i zapadają w pamięć. Ten film należy do tych, które chcemy oglądać raz za razem, ponieważ dobry film akcji z elementami parkouru nie jest dziś łatwy do znalezienia. Oczywiście walki w takich filmach już nikogo nie zaskakują, pełno ich wszędzie, nawet w filmach drugiej kategorii, ale to parkour w największym stopniu przyciągnął uwagę widzów do tego filmu. David Belle (Leïto) odegrał swoją rolę po prostu znakomicie. Szczególny szacunek budzi fakt, że wszystkie akrobacje wykonuje sam, ponieważ jest profesjonalnym tracerem, a co więcej – Belle jest założycielem ideologii parkouru . W filmach zwykle nie zastanawiamy się, że w każdej niebezpiecznej scenie aktora zastępuje kaskader. Natomiast tutaj, wiedząc, że David wykonuje wszystko sam, nie można nie podziwiać jego ruchów. Serce zamiera, gdy z wdziękiem pokonuje kolejną dużą odległość między dachami. Niemniej jednak, Cyril Raffaelli (Damien) również jest w filmie znakomity. Tak jak Belle, wykonuje wszystko sam przed kamerą. Oglądając, czasami naprawdę trudno zdecydować, co bardziej by się chciało – umiejętność walki na takim poziomie czy zdolność tak zręcznego pokonywania wszelkich przeszkód.

A jakie ścieżki dźwiękowe są w tym filmie! Muzyka, bez dwóch zdań, prezentuje najwyższy poziom i zasługuje na pochwały. Wprawia w dynamikę, nadaje odpowiedni nastrój i daje dodatkową energię podczas seansu.

Poza muzyką, efektownością i innymi wizualnymi aspektami, film ma całkiem niezłą fabułę. Oczywiście, nie grzeszy oryginalnością – dobro przeciw złu, i w tym stylu – ale oglądanie całości jest tak angażujące, że półtorej godziny mija zupełnie niepostrzeżenie. Na szczęście jest druga część, by dalej śledzić przygody ulubionych bohaterów. A bohaterów tych pokocha zapewne każdy widz.

Motoparalotnia na wideo Polecamy obejrzeć wideo motoparalotni z napędem elektrycznym. Takie modele jeszcze nie są produkowane seryjnie.

Ośrodki narciarskie na Białorusi oferują usługi na poziomie europejskim w niższych cenach. Szczegóły w tym artykule.

Longboard powstał wcześniej niż skateboard i był jego prekursorem. Więcej możesz dowiedzieć się tutaj .

Dzielnica 13: Ultimatum

Dzielnica 13: Ultimatum Druga część słynnego filmu o parkourze w pełni spełniła oczekiwania. Leïto i Damien znowu w akcji, ponownie w duecie, ponownie pokazują najwyższą klasę i pomagają swojemu miastu oraz dzielnicy. Film robi ogromne wrażenie, ale nie warto go porównywać z pierwszą częścią, ponieważ są zupełnie inne. Śmiało można oglądać “Dzielnicę 13: Ultimatum” od razu, nie martwiąc się o niezrozumienie fabuły. Brak znajomości pierwszej części nie zmniejszy też przyjemności z oglądania.

Efektowne sztuczki, doskonałe ujęcia i ujmujący humor – wszystko to natychmiast angażuje widza. Druga część ponownie zachwyciła świetną ścieżką dźwiękową i znakomitymi akrobacjami, bez których ten film nie mógłby istnieć. Jego atutem jest z pewnością widowiskowość.

Poza uwielbianymi Davidem Bellem i Cyrilem Raffaellim warto wyróżnić Élodie Yung (Tao). Scena jej walki jest piękna, oglądanie jej to prawdziwa przyjemność. Jednak cała ekipa jest fantastyczna, i jak zawsze, wszystkie, absolutnie wszystkie akrobacje, walki oraz pościgi zajmują główne miejsce, wzbudzając największy zachwyt widza. A sposób, w jaki Damien bronił obrazu – to oddzielny temat; jeszcze raz można było podziwiać jego zręczność i umiejętność posługiwania się rękami, nawet wtedy, gdy trzyma coś bardzo cennego.

W przeciwieństwie do pierwszego filmu, tutaj przeciwnikami głównych bohaterów nie są przestępcy, lecz rząd. Choć z niektórych perspektyw trudno odróżnić te pojęcia… Siła Damiena i zwinność Leïto, wspomagane przez równie zdolnych pomocników, nie pozwalają widzowi oderwać się od ekranu ani na minutę. Film jest lekki do oglądania i bardzo interesujący – doskonale nadaje się do relaksu. W skali dziesięciopunktowej zasługuje na mocną dziesiątkę.

Brawurowe dni

Kadr z filmu Brawurowe dni Film produkcji rosyjskiej, skierowany głównie do młodej widowni. W ciągu pierwszych dziesięciu minut pokazano nam kasyno, pieniądze, wpływowych ludzi, pościg i od razu wzajemną sympatię między dwojgiem przypadkowo spotkanych młodych ludzi. Już na początku wiadomo, o czym będzie ten film. Faktycznie, w “Brawurowych dniach” znajdziemy prawie wszystko, czego oczekuje współczesny widz: efektowne sceny parkouru i walk, kłopoty z gangsterami oraz próby wyjścia z tych tarapatów, a także historię miłosną.

Główny bohater, Ignat, budzi podziw. Jest szybki, zręczny, inteligentny i odważny, co niejednokrotnie udowadnia: musi być zarówno obrońcą, złodziejem, jak i ratownikiem, więc walczyć, biegać i skakać potrafi niezwykle dobrze. Wszystkiemu, jak zwykle, winne są kobiety – a dokładniej jedna, ukochana Ignata, Lina, wokół której wszystko się kręci. Gosha Kucenko w roli Kapitana-Pirata, zakochanego we wspomnianej dziewczynie, wypadł znakomicie, choć problem polega na tym, że nic dobrego z tego nie wynika. Zatem kłótnia przyjaciół, podobnie jak główne problemy, wynikła właśnie przez nią. Kapitan wyszedł jednak doskonale: jest interesujący, charyzmatyczny, a czasami zabawny. Bez niego czegoś niewątpliwie by brakowało, więc reżyser wszystko dobrze przemyślał.

Na uwagę zasługuje scena rabunku. Śpiew Liny oraz dynamiczne działania Ignata i jego sojuszników idealnie się uzupełniają, sprawiając, że widz niecierpliwie czeka na zakończenie – czy uda się zrealizować plan, czy bohaterowie sobie poradzą.

Czarne koty – to drużyna, z którą Ignat nie przepada, przewodzona przez Timura. W tym wątku widzowie zobaczą trochę deskorolki i sportów rowerowych, a następnie emocjonujący wyścig, w którym jeden z uczestników jedzie na drogim, mocnym motocyklu, a drugi – na własnych nogach. Oczywiście tym drugim uczestnikiem jest Ignat, a oglądanie szybkości motocykla w kontraście z ludzką zręcznością jest naprawdę interesujące. Ogólnie rzecz biorąc, film nie jest zły. Mimo braku niespodziewanych zwrotów akcji, „Zuchwałe dni” ogląda się ciekawie i lekko, a dla niektórych interesujących kadrów chce się go obejrzeć kilka razy, jeśli nie w całości, to przynajmniej przewijając do ulubionych momentów.

Przyczepa kempingowa Słowami przyczepa kempingowa określa się „dom na kółkach”. Inne znaczenia słowa „kemping” w naszym artykule.

Podczas wędrówki przyda się umiejętność orientacji za pomocą kompasu. Szczegółowe instrukcje pod tym linkiem.

Freerunner

Kadr z filmu Freerunner Świetny film akcji z dużą ilością elementów parkouru.

A teraz o fabule. Ryan marzy o wyjeździe z nudnego miasta gdzieś nad ocean, zabierając ze sobą ukochaną dziewczynę Chelsea i dziadka. Do tego potrzebne są pieniądze, których chłopak nie ma, a postawienie na siebie w biegu freerunnerów (zawodach w parkourze) nie jest możliwe – zasady tego zabraniają. Nawiasem mówiąc, wyścig transmitowany jest w internecie. „Dla nas może to być pożegnalna impreza” – mówi w pewnym momencie Ryan ukochanej, gdy idą na imprezę zorganizowaną dla freerunnerów, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo może mieć rację, bo zasady gry zmieniają się diametralnie. Uczestnicy wpadają w pułapkę, a później są zmuszeni wziąć udział w biegu według innych reguł, gdzie zwycięstwo oznacza życie, a porażka – śmierć od ładunku wybuchowego umieszczonego na szyi w postaci obroży. Oprócz ocalenia życia dodatkowo oferowana jest niezła nagroda – milion dolarów.

Film wypełniony jest biegiem, walkami, wyścigiem o przetrwanie i jeszcze raz biegiem.

Wszyscy bohaterowie nieustannie biegają za zwycięstwem, najpierw dla pieniędzy, potem – dla pieniędzy i ratowania własnej skóry. Robi się naprawdę ciekawie, gdy wyobrażasz sobie, jak sam byś zareagował, gdybyś, siedząc w ulicznej kawiarni, był świadkiem takiej ludzkiej „zamieci”, pędzącej obok. Sporadyczne nagrania z pierwszej osoby (kiedy pokazują kamery zamontowane na freerunnerach) pozwalają niemal przenieść się na miejsce akcji i dogłębniej odczuć cały obraz wydarzeń.

Parkour coraz mocniej angażuje młodzież, a ponieważ popyt rodzi podaż, nietrudno domyślić się, że w przyszłości liczba takich filmów wzrośnie. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że głównym elementem będzie jednak nie ilość, ale jakość, tak by stworzony film można było śmiało nazwać dziełem sztuki.