Extreem-basespringer Stanislav Aksenov beantwoordt enkele vragen

Stanislav Aksenov is de eerste persoon ter wereld die ropejumping en basejumping combineerde met het hangen aan haken. Hij is tevens instructeur parachutespringen en basejumpen.

Onlangs voltooide Stanislav zijn 300e basejump en deelde hij zijn kijk op deze sport.

Hoe lang doe je al aan basejumpen, en hoe lang geef je er al les in?

Ik ben er al iets meer dan vier jaar mee bezig, en mijn eerste studenten kwamen ongeveer een half jaar geleden. Daarvoor waren het vrienden, en daarna begonnen onbekenden zich aan te melden.

Je hebt onlangs je 300e basejump gemaakt. Dat is een indrukwekkend aantal! Hoe was die sprong?

Dat was in Moskou — de plek waar ik geboren ben — in Tushino. Het was een eenvoudige, relaxte sprong “voor het plezier”, gewoon om het aantal te markeren en een fijne tijd te hebben.

Stanislav Aksenov, basejumping Welke conclusies trek je na het behalen van deze mijlpaal — driehonderd?

In de basejumpingwereld wordt dit als een groot aantal beschouwd. Ik ben dingen beginnen te begrijpen. Toen ik 100 sprongen had gemaakt, dacht ik dat ik alles al wist. Bij 200 begon ik te twijfelen of ik alles wist, en bij 300 realiseerde ik me dat ik pas echt begin te leren.

Wat betekent basejumping voor jou?

Bijna alles: mijn sociale kring, mijn vrije tijd, zelfs mijn niet-vrije tijd. Als je aan basejumping begint, wordt het waarschijnlijk een levensstijl, want als je er niet van leeft, is het lastig om eraan mee te doen. Het is eng, het is gevaarlijk, en je moet echt van deze sport houden.

Je jaagt niet op roem, maar stelt records voor jezelf en geniet ervan. Sommigen begrijpen dit niet en zien het als opschepperij. Hoe sta je daar tegenover?

Zoveel mensen, zoveel meningen. Het is nutteloos om je mening op te dringen. Mensen die niet proberen het te begrijpen, hoef je het niet uit te leggen, want er zijn al meer dan genoeg mensen die het wél begrijpen (lacht). Dus ik ben niet geïnteresseerd in de mening van anderen. Het kan me niets schelen.

Basejumping in Thailand Heb je een favoriete of vaste plek waar je het liefst springt?

Een klif in “Ton Sai”. Dat is een klein klimmersdorpje in Thailand. Ik heb daar meer dan anderhalf jaar gewoond en ongeveer 150 sprongen gemaakt vanaf die plek. Ik houd van die plek.

Welke gedachten heb je als je na een sprong op de grond landt?

Verschillende vormen van vreugde. Soms maak je je meer zorgen om de student die met je springt en ben je blij voor hem of haar, en soms is het een ingewikkelde sprong waarvan je in eerste instantie twijfelt of je die moet maken of niet. In dat geval is de vreugde enorm. Soms is het een eenvoudige sprong en doe je het gewoon. Er zijn veel externe factoren, maar het is altijd vreugde aan het einde (lacht).

Jouw team “The Sinner Team” combineerde als eerste basejumping en hangen aan haken. Jullie video’s van basejumpen aan haken in Thailand hebben al miljoenen views verzameld. Informatie over jullie activiteiten verspreidt zich over de hele wereld. Brengt dit meer positieve of negatieve reacties met zich mee? Waarom?

Natuurlijk meer positieve reacties. Er is veel negatieve reactie, maar die heeft voor ons geen enkele betekenis. Maar het feit dat het bekend is geworden, helpt in de zin dat mensen nu in meer dan 30 landen aan basejumping met haken doen! Veel mensen reizen naar Rusland om mij te ontmoeten of naar Thailand als ik daar ben, of vinden me in Europa als ik daar ben. Nu zijn er veel mensen die van ons hebben gehoord en die geïnspireerd zijn! Dat is geweldig!

Jij en je team zijn te zien geweest op het Finse “MTV”, in een Duitse tv-show, op “DISCOVERY CHANNEL”, evenals op Russische kanalen zoals “Perets” en “TV3”. Vind je dat je een belangrijke bijdrage hebt geleverd aan de wereld van extreme sporten? Hoe beoordeel je dat zelf?

Er is zeker een bijdrage. Maar televisie is geen maatstaf. We werken zelden samen met tv-makers. Meestal verschijnen ze spontaan en halen ze wat ze nodig hebben. Maar onze activiteiten verrassen bijna niemand meer. Mensen die aan “base” doen, weten dat “base” met haken bestaat. De bijdrage voelt zeker, maar voor mij is het belangrijkste dat veel mensen het hebben geprobeerd. Mijn doel is om het toegankelijk te maken voor degenen die het willen. Elk jaar horen meer mensen over de sprongen, en dat betekent dat alles werkt!

Voltooi de zin: “Mijn werk bestaat uit…”

Werken. Ik heb geen conflict met mijn werk en mezelf, ik zie geen scheiding. Ik ben wat ik doe.

Wat doe je voor iemand die naar jou komt? Het lijkt mij dat ik deze mensen de sterkste emoties geef die ze in hun hele leven zouden kunnen ervaren, hoewel dit natuurlijk voor iedereen anders is. En hoewel voor velen deze ervaring meestal niet een keerpunt in hun leven is, biedt het wel enorme, onvergetelijke sensaties. Sommige mensen veranderen zelfs hun hele leven hierdoor.

Wat kun je beginners in extreme sporten wensen of adviseren?

Doe wat je wilt. Stop nooit en maak je nergens druk om! Niet alles lukt meteen, maar als je genoeg moeite doet, zal alles uiteindelijk goedkomen. Ik heb geleerd dat dingen die ooit onmogelijk leken, nu mogelijk en haalbaar zijn.

Auteur: Jevgenia Djatlova