Als je je voorbereidt op je eerste parachutesprong, weet je waarschijnlijk niet helemaal wat je kunt verwachten. Veel standaardvragen over parachutespringen worden overal uitgebreid behandeld, maar er blijven nog genoeg minder voor de hand liggende aspecten over. In dit artikel vind je alles wat een beginner moet weten vóór de eerste sprong.
Welke fysieke sensaties kun je verwachten tijdens een parachutesprong?
Ik wilde juist hiermee beginnen, en het gaat hier niet zozeer over adrenaline, vreugde en plezier. Er zijn enkele belangrijke dingen waarover je het misschien “gênant” vindt om de instructeur te vragen. Misschien heb jij dezelfde vragen gehad.
1. Kan ik normaal ademhalen tijdens de vrije val?
Absoluut. De luchtdruk belemmert het ademen niet, maar de meeste beginners houden hun adem in vanwege zenuwen en adrenaline. Je ademhaling herstelt zich in de eerste seconden na het verlaten van het vliegtuig. Heel af en toe kan er een zenuwkramp optreden die het ademen tijdelijk bemoeilijkt. In dat geval wordt studenten geadviseerd om hard te schreeuwen – hierdoor vullen de longen zich reflexmatig en wordt de ademhaling snel genormaliseerd.
2. Doet het pijn als de parachute opengaat?
In films zie je vaak dat een parachutist “een ruk” krijgt bij het openen van de parachute, maar nee, het doet geen pijn. De uitrusting wordt nauwkeurig afgesteld op jouw lichaamsbouw, dus verwacht iets dat vergelijkbaar is met een lichte trek aan je broekriem.
3. Hoe “luid” is de vrije val?
Tijdens de vrije val hoor je voornamelijk het geluid van de wind direct rondom je oren. Zodra de parachute geopend is, kun je normaal met je instructeur praten.
4. Wat als ik hoogtevrees heb?
Op 4000 meter hoogte werkt acrofobie niet. Het punt is dat alle objecten zo ver weg zijn dat het onmogelijk is om een relatie met de hoogte te leggen. Het uitzicht lijkt meer op een schilderij dan op een “plaats waar je kunt vallen”. Dit zijn totaal niet de gevoelens die je als acrofobie-patiënt ervaart tijdens het beklimmen van een steile ladder, waarbij je objecten van dichtbij ziet en hun afstand kunt inschatten. Zodra het vliegtuig in de lucht is, verdwijnt acrofobie bijna volledig.
first-skydive-advice
Een ander voorbeeld. Stel dat je aan de kant van een snelweg staat en voertuigen ziet razen; je kunt angst voelen vanwege de dreiging van een botsing. Maar als je hoog boven die snelweg op een berg staat, lijken de voertuigen klein en bewegen ze langzaam; de angst voor een botsing verdwijnt. Dit is een soort “relativiteitstheorie” voor acrofobie. Dus andere angsten kunnen een rol spelen, maar niet de angst voor hoogte.
5. Voelt een parachutesprong als vallen?
Eigenlijk niet. Het gevoel van vallen duurt slechts enkele seconden, totdat je lichaam de eindvalssnelheid bereikt. Een vergelijkbaar gevoel kun je ervaren door je hand uit het raam van een rijdende auto te steken – een lichte luchtdruk.
6. Wat als ik reisziekte heb of misselijk word op achtbanen?
Bij parachutespringen is er geen versnelling vanaf een stilstaand punt, dus je ervaart geen gevoel van “vallende ingewanden”. De eindvalssnelheid wordt heel snel bereikt en blijft constant. Soms kunnen tandem-sprongen met een instructeur scherpe bochten of spiralen bevatten voor extra spanning, maar je kunt hem vooraf waarschuwen voor je zorgen, zodat de afdaling zo soepel mogelijk verloopt.
Trouwens, zorg dat je goed eet voordat je naar de dropzone gaat en neem een snack mee voor het geval je moet wachten. Het is onverstandig om op een lege maag te springen – een lage bloedsuikerspiegel kan duizeligheid en verergerde stresshormonen veroorzaken. Elk respectabel parachutistenclubje heeft een cafetaria en mogelijkheden om water bij te vullen, maar het is altijd goed om zelfvoorzienend te zijn, zoals het bekende gezegde luidt.
7. Hoe lang duurt een sprong?
Dat hangt af van verschillende factoren: het type vliegtuig, de spronghoogte en de oppervlakte van je lichaam.
Volgens de handleiding van een luchtvaartclub:
- 10-15 minuten in het vliegtuig (vliegtuigen met één motor kunnen tot 30 minuten nodig hebben om hoogte te bereiken).
- Uitspringen vanaf 2700 meter voor een solosprong (30 seconden vrije val), 4000 meter voor een tandemsprong (60 seconden vrije val).
- Tot 7 minuten zweven onder de parachute.
Tip: bij het kiezen van een locatie voor je eerste sprong, vraag hoe lang de vlucht duurt en vanaf welke hoogte je springt. Je kunt dezelfde prijs betalen voor een vlucht van 30 minuten en een sprong vanaf 3000 meter als voor een vlucht van 15 minuten en een sprong vanaf 4000 meter.
8. Wie pakt mijn parachute in?
Zou jij je eigen parachute willen inpakken? Waarschijnlijk niet… Het is geen eenvoudige taak en vereist strikte naleving van instructies en ervaring. Vroeger, toen er alleen ronde parachutes waren, had het inpakken weinig invloed op het openen. Maar bij geavanceerde vleugelparachutes is het veel ingewikkelder.
Inpakken van parachute
Containers met parachutes worden ingepakt door professionele inpakkers (ook wel riggers genoemd, of inpakkers). Een inpakker kan nooit 100% verantwoordelijk worden gehouden voor een correcte ontplooiing, want je valt met een snelheid van 220 km per uur, maar de inpakker zorgt ervoor dat de parachute extra kansen krijgt om zich correct te openen. Als je toestemming wilt krijgen om zelf je parachute in te pakken, moet je een speciale cursus volgen en een certificaat behalen.
In de onderstaande video pakt Aleksandra Mao Ianku (Finland) een parachute in. Een professionele inpakker deelt enkele inpaktips:
Vragen over veiligheid
Er bestaan geen 100% veilige parachutesprongen. Dit is een feit dat je moet accepteren.
Een tandemvlucht is de meest veilige en rustige optie voor een beginner (statistisch gezien 3 ongelukken op 1000 sprongen in de VS over een periode van 10 jaar). Volgens andere gegevens is de kans op overlijden 1 op 500.000. Het risico is er altijd, maar dit wordt geminimaliseerd door het gebruik van kwalitatieve moderne uitrusting, een verantwoordelijke inpakker en een nauwkeurige uitvoering van de standaardprocedures door het personeel van de dropzone.
In verschillende vliegclubs kunnen de procedures voor de sprong enigszins verschillen. Zo is er bijvoorbeeld de “static line”-methode, waarbij de parachute opent zonder jouw deelname met behulp van een staalkabel die aan het vliegtuig is bevestigd. Deze methode wordt niet gebruikt bij een tandemsprong. Wel hebben moderne uitrustingen vaak speciale AAD-sensoren (automatic activation device), die in een kritieke situatie de parachute automatisch voor je openen.
Static Line
Tip: Vermijd de allergoedkoopste dropzones. Als de prijs aanzienlijk lager is dan bij concurrenten, betekent dat meestal dat er wordt beknibbeld op de hoogte van de sprong of dat de uitrusting verouderd is. Parachutespringen is een duur bedrijf waar weinig ruimte is voor prijsvolatiliteit.
Wat gebeurt er als de parachute niet opengaat?
Er is altijd een reserveparachute. Gevallen waarin beide parachutes niet openen, zijn uiterst zeldzaam in de geschiedenis van deze sport. Je hoeft je daar niet eens hypothetisch zorgen over te maken. Je eerste sprong maak je in tandem met een ervaren instructeur die minimaal 1000 sprongen heeft gedaan – hij of zij weet hoe te handelen in elke onvoorziene situatie.
Vereisten om te mogen springen
De leeftijdsvereisten verschillen per dropzone. Sommige vliegclubs staan tandemvluchten toe vanaf 8 jaar, mits met toestemming van de ouders. Anderen hanteren een strikte leeftijdsgrens van 16 jaar. Zonder een legitimatiebewijs met geboortedatum kun je in geen geval deelnemen. Voor de maximale leeftijd zijn er in Nederland geen officiële beperkingen (in de VS is de grens voor een solosprong vaak 55 jaar).
Lichaamsgewicht en lengte spelen ook een rol: tot 108 kg en een maximale lengte van 211 cm bij een tandemsprong. Deze limieten kunnen variëren afhankelijk van de gebruikte uitrusting. Voor een uitgebreide toelichting op de beperkingen is het raadzaam dit artikel te lezen in de blog van de Chicagoland Skydiving Club.
Medische omstandigheden zijn een complex onderwerp. Ter plekke worden bloeddruk en gewicht gemeten, maar de rest laat men vaak over aan jouw eigen verantwoordelijkheid en aan het oordeel van het toelatingspersoneel. Het wordt afgeraden te springen als je diabetes, astma, nierproblemen hebt, of eerder een hartaanval hebt gehad. Het is een intense stresservaring en er zijn geen extreme sensaties in de wereld die het waard zijn je leven in reëel gevaar te brengen.
Regels voor vrije val en landing
De juiste anatomische houding tijdens de vrije val is de “banaan”-vorm. Je navel moet het dichtst bij de grond zijn – beter kan het niet worden uitgelegd. Bij de landing moet je je benen optillen, zodat de instructeur correct kan landen. Kijk naar de horizon en niet naar je voeten (wat lastig is voor beginners).
Moet je rennen of op je achterste landen bij het neerkomen?
Bij een solovlucht: zodra je op ongeveer 6 meter van de grond bent, neem je een L-vormige houding aan met opgetrokken benen. Laat pas je benen zakken als je vrijwel de grond bereikt en buig licht naar achteren terwijl je landt. In tandemvluchten volg je gewoon de instructies van je begeleider.
Правильное приземление в тандеме (L-образное положение ног)
Volg letterlijk alle instructies van je begeleider. Hij of zij heeft minstens 1000 sprongen gemaakt en leeft nog – er is dus alle reden om volledig op hem of haar te vertrouwen. De landing zal veel zachter en soepeler zijn dan je je waarschijnlijk voorstelt, dus maak je er geen zorgen over.
Kleding en schoeisel
Sommige skydivingclubs bieden stevige polyester overalls aan die je over je kleding kunt dragen, zodat deze bij de landing niet vies of gescheurd raakt. Maar meestal spring je in de kleding waarin je komt.
De belangrijkste eis: de kleding die je draagt tijdens de sprong moet zo comfortabel mogelijk zijn en mag je bewegingen niet belemmeren. Je moet gemakkelijk kunnen hurken, de “banaan”-houding kunnen aannemen en je armen omhoog kunnen bewegen zonder dat je buik bloot komt te liggen. Een sportoutfit kan een goede keuze zijn, zolang deze niet te wijd is of laag op de heupen hangt.
Schoenen moeten stevig vastzitten, anders kun je ze verliezen tijdens de sprong. Laarzen met haken zijn niet aan te raden. Hoge sneakers, tennisschoenen, hardloopschoenen, Dr. Martens of tactische schoenen met een flexibele zool worden aanbevolen.
Er mogen geen delen van je lichaam bloot zijn – draag alleen lange mouwen en een lange broek, hoewel niet overal streng op deze regels wordt gelet. Sommige instructeurs vragen om de mouwen en broekspijpen vast te maken met tape of elastische banden – informeer hier vooraf naar in de dropzone. Uiteraard speelt het weer ook een rol, maar houd in gedachten dat het op grote hoogte altijd kouder is.
Als je een bril draagt, kun je deze aanhouden: je krijgt daaroverheen een beschermende bril. De meeste clubs bieden deze apparatuur aan, maar het is verstandig om het vooraf te bevestigen. Op sommige vragen kun je alleen een volledig antwoord krijgen in een skydivingclub, omdat er altijd ruimte is voor bedrijfsregels. Aarzel dus niet om elk detail te verduidelijken. Succes!
