Races met terreinwagens door de modder
Er is een aanzienlijke groep mensen die helemaal niet wordt gehinderd door een van Rusland’s beroemdste problemen – de wegen. Sterker nog, ze zoeken speciaal naar plekken met een minimale weginfrastructuur, vol moeilijk begaanbare trajecten en obstakels. Hier hebben we het over de liefhebbers van een van de meest extreme technische sporten en vrijetijdsbestedingen – off-road.
Wat is off-road?
In wezen betekent off-road (Engels voor “buiten de weg”) het overwinnen van ruw terrein, off-piste, met een voertuig, hetzij een auto of zelfs een motor. Er zijn geen strikte regels, behalve in grote internationale rally’s. Organisatoren van evenementen ontwikkelen de regels specifiek voor elke route of toernooi (festival). De taak lijkt op het eerste gezicht eenvoudig – de finish bereiken met zo min mogelijk schade, en bij voorkeur sneller dan de concurrenten. Maar uiteindelijk blijft het belangrijkste – de route voltooien!
In Rusland heeft deze vorm van autosport brede populariteit gevonden – de onmetelijke vlaktes en overvloed aan ongerepte (onbereden) plekken dragen hieraan bij. Europese atleten zijn zelfs jaloers op ons – zoveel mogelijkheden voor training en competitie! Het is dan ook geen toeval dat er tegenwoordig in veel steden off-road-clubs zijn ontstaan, en dat de trofee-rally’s en wedstrijden in Rusland erg geliefd zijn.
Waveboard Lees op onze website over een nieuwe variant van het skateboard – de waveboard .
Fabrikanten van optische apparaten bieden een breed scala aan verrekijkers voor hikes, jacht of vissen. Meer over de parameters en hoe u een juiste keuze kunt maken leest u in dit artikel .
Een stukje geschiedenis van off-road in Rusland
Deelnemers van een autorit
Het ontstaan van dergelijke liefhebbersclubs in ons land begon al in de vroege jaren negentig. Maar zelfs in de jaren dertig vonden er in het land autoritten plaats die, gezien de volledig onontwikkelde weginfrastructuur, zeker als off-road kunnen worden beschouwd. Wie kan de beroemde humoristische roman “De Gouden Kalf” vergeten met het bekende motto van Ostap Bender: “Laten we met een autorit de chaos en het gebrek aan infrastructuur bevechten!”
Een van de meest significante en grootschalige ritten van die tijd vond plaats in 1933. Juist net had de Automobielfabriek Gorky zijn deuren geopend, en ook AМО (later ZIL genoemd) draaide volop. Er werd besloten om de capaciteiten van binnenlandse voertuigen onder de meest extreme omstandigheden uit te testen en ze te vergelijken met buitenlandse exemplaren.
De route op de kaart
In totaal namen 23 teams deel aan de start: zes GAZ-A personenauto’s, zes GAZ-AA vrachtwagens, twee experimentele drietons voertuigen van het type GAZ-AAA, en één prototype NАТИ-GАZ, vier AMO-3 vrachtwagens (2,5 ton), drie Ford-Timken drietons terreinwagens en één Ford-AA.
Zelfs naar de normen van vandaag en met moderne off-road voertuigen wordt deze route als superextreem beschouwd. De start vond plaats in Moskou. Van daaruit trokken de voertuigen naar Gorky, langs de Wolga naar Samara, en vervolgens naar Orenburg.
Na Orenburg begonnen de eindeloze Kazachse steppen richting de kust van de Aralzee. Vervolgens waren Tashkent, Samarkand, Bukhara en Chardzjou de belangrijkste punten. Vanaf hier begon het meest uitdagende traject door de “Zwarte Zanden” – de Karakum-woestijn – naar Krasnovodsk aan de Kaspische Zee.
Naast volledig onbegaanbare gebieden was water een enorm probleem. De route werd daarom gepland van waterput naar waterput. Navigatiemiddelen waren er nauwelijks en men moest vertrouwen op ervaren Turkmenistan-gidsen. De temperaturen in de voertuigen stegen tot 75 graden, het koelsysteem raakte oververhit en men moest drinkwater gebruiken om bij te vullen.
Sommige stukken moesten de auto’s letterlijk ‘over zandduinen gedragen’ worden. In woestijnomstandigheden presteerden voertuigen met drie assen en breedbandbanden beter – destijds werden dergelijke banden “super-ballonnen” genoemd.
Na de oversteek over de Kaspische Zee met een veerboot, vervolgde de rit zich door Baku, Tiflis, Rostov, Kharkov, Tula, en eindigde op 30 september 1933 in Moskou.
Het resultaat was verbluffend – ALLE voertuigen haalden de finish, en er waren ook geen verliezen onder de bemanningen. In minder dan drie maanden werd een afstand van 9400 kilometer afgelegd, waarvan slechts iets meer dan 2000 kilometer over lagekwaliteit asfaltwegen, de rest was over landwegen, karavaanpaden en 1200 kilometer volkomen onbegaanbaar terrein.
Видео "Как научиться паркуру" Bekijk de video over hoe je parkour kunt leren in ons artikel “Parkour als levensstijl”.
Veel mensen hebben weleens gehoord van het skioord Sjeregesj. Als je nog niet op de hoogte bent van deze topbestemming voor skiërs en snowboarders, bezoek dan deze pagina .
We hebben ook een artikel over het oudste en grootste skicentrum van Rusland, Dombaj. Lees hier meer over via dit adres .
De ontwikkeling van de moderne Russische off-road beweging
Races met vrachtwagens door de modder
Laten we nu even terugkeren naar het heden.
Het is duidelijk dat veel inwoners van landelijke gebieden onvrijwillig met off-road rijden in aanraking kwamen. Daarom waren voertuigen met een hoge terreincapaciteit, zoals de GAZ-69, UAZ, vierwielaangedreven zeswielige ZIL-131, GAZ-66, LuAZ en de unieke personenwagen VAZ-2121 “Niva”, in deze regio’s zo populair.
Dat is begrijpelijk en verklaarbaar – vaak was het gewoon een noodzaak in het dagelijks leven. Maar je eigen auto bewust door moeilijk begaanbaar terrein sturen en al zijn mogelijkheden benutten – dat is iets heel anders. Ja, er zijn zulke waaghalzen, en ze zijn met velen.
De georganiseerde ontwikkeling van off-road rijden in Rusland kreeg een impuls door de beroemde rally’s van de “Camel Trophy”, die in 1990 werden gehouden in de Sovjet-Unie, in Siberië. De resultaten van deze wedstrijden waren een triomf voor het Sovjetteam, en ze werden uitgebreid besproken in de pers en op televisie.
Maar voor amateurdeelnemers was het praktisch onmogelijk om aan dergelijke wedstrijden deel te nemen. Om georganiseerde mogelijkheden te creëren, kwam een groep enthousiastelingen onder leiding van Michail Snarski en Taras Netsjiporenko bijeen in Moskou. Ze besloten middelen te vinden en een Russische club op te richten: “Russian Off-road Center”.
Races met Niva's door het terrein
Hun inspanningen waren succesvol en in 1993 werden in Zvenigorod de eerste wedstrijden georganiseerd onder auspiciën van de club. Bovendien werd er een sportafdeling opgericht in het Paleis van de Pioniers op de Vorobjevbergen, die de inmiddels bekende naam “Club 4x4” kreeg.
De fakkel werd overgenomen door de noordelijke hoofdstad – in 1995 werd in Sint-Petersburg de “Off-road & 4x4 Club” opgericht, die regelmatig deelnam aan de “Arctic Trophy”, een populaire wedstrijd onder Europese sporters.
Vanaf 1997 werd een eigen merk gecreëerd: “Ladoga Trophy”, rond het grootste meer van Europa. Dit evenement kreeg al snel een hoge reputatie en is sindsdien een van de meest geliefde routes geworden, die jaarlijks honderden deelnemers trekt.
Tegenwoordig kan vrijwel elke grote (en minder grote) stad van het land trots zijn op zijn eigen club. Ook de geografische spreiding van ritten, expedities, festivals en wedstrijden is enorm uitgebreid. Populaire routes zijn onder meer door de Noord-Kaukasus, de bovenlopen van de Wolga - “Soezanin-Trofee”, de bossen en moerassen van Wit-Rusland, de Oekraïense steppen, de Oeral en vele anderen.
Russische off-roaders nemen regelmatig deel aan internationale toernooien, zowel in de vorm van rally’s als in het kader van trofee-ritten.
Marmergrot op de Krim Lees meer over de “Marmergrot” op de Krim en andere bekende grotten in het post-Sovjetgebied op de aangegeven pagina.
Een relatief nieuwe vorm van thuisvermaak is fingerboarden. Moet dit beschouwd worden als een variant van skateboarden, en is het überhaupt een extreme sport? Laat je mening achter in de reacties op de pagina .
Wat zijn de kenmerken van deze races?
Trofee-ritten
Races met jeeps door ruwe terreinen
Over het algemeen legt deze vorm van wedstrijden niet de nadruk op de snelheid waarmee een route wordt afgelegd. Het belangrijkste hier is het compleet overwinnen van speciale en lineaire secties binnen een vastgestelde tijdslimiet. Elk team (meestal twee personen per voertuig, de bestuurder en de navigator) krijgt voor elke etappe een opdracht: een zogenaamde roadbook.
De uitdaging zit in het feit dat teams niet alleen hun voertuig moeten besturen door moeilijk begaanbaar terrein, maar ook zelfstandig hun weg moeten vinden aan de hand van GPS-navigatieapparatuur of topografische kaarten die bij de opdracht worden geleverd.
Daarnaast zijn er speciale secties – met verhoogde moeilijkheidsgraad, natuurlijke of kunstmatige obstakels, waarbij de rangschikking wordt bepaald door de tijd van de afgelegde route.
Uiteraard is een grondige voorbereiding van het voertuig essentieel voor dergelijke wedstrijden – technische ondersteuning is hier van groot belang. Soms worden de voertuigen zodanig verbouwd dat alleen een vage uiterlijke gelijkenis met het originele model overblijft. Maar de organisatoren houden hier rekening mee, en daarom worden de deelnemers in verschillende categorieën ingedeeld:
Groep “Rit” - standaard terreinvoertuigen van fabriekssamenstelling;
Groep TR-1 – voertuigen met kleine aanpassingen;
Groep TR-2 – auto’s met versterkte modificaties;
Groep TR-3 – zelf geconstrueerde terreinwagens of zo gemodificeerde voertuigen dat er praktisch geen beperkingen zijn.
Er zijn ook verschillende categorieën voor motorfietsen en quads. Zoals gebruikelijk hebben de meeste trophy-raids in de offroad-wereld de vorm van open competities, waarvoor je je vooraf kunt registreren bij de organisatoren.
De binnenlandse “Niva’s” en “UAZ’en” zijn vaste deelnemers aan alle trophy-raids die in Rusland worden gehouden. Ze doen in niets onder voor de bekende Suzuki’s, Nissan’s of Mercedessen.
Rally-raids
Races met UAZ'en door het terrein
Dit is een veel serieuzer niveau van competitie binnen de offroad-sport. Rally-raids zijn meerdaagse wedstrijden over grote afstanden, waarbij snelheid een belangrijke rol speelt.
Men maakt onderscheid tussen korte raids tot 1.200 kilometer, de zogenaamde Baja, rally-raids tot 6.500 kilometer met een duur tot 10 dagen, en de zogenaamde marathons.
De meest indrukwekkende marathon vond plaats in 1992, over de route Parijs-Moskou-Peking. De totale lengte van het parcours bedroeg meer dan 17.000 kilometer, en coureurs deden er een hele maand over om het af te leggen. De Russische auto-industrie kan trots zijn: de tweede plaats in het algemeen klassement ging naar ons eigen team in een Lada Samara, waarmee ze zowel Mitsubishi, Nissan als Volkswagen achter zich lieten!
De meest populaire rally-raid was lange tijd de Parijs-Dakar, die echter werd geannuleerd vanwege veiligheidsredenen.
Toch hebben sporters nog genoeg kansen om zich te laten zien. Zo wint de rally Zijderoute aan enorme populariteit.
Bij rally-raids bestaat er een aparte classificatie voor groepen motorfietsen en auto’s. Hierbij wordt rekening gehouden met het type voertuig, de mate van aanpassingen en het gewicht, evenals met het type brandstof dat wordt gebruikt.
Races met Kamaz-trucks door de modder
Onmisbare deelnemers zijn altijd voertuigen uit de klasse T-4: vierwielaangedreven trucks met een gewicht van meer dan 3,5 ton. Ook zij zijn opgedeeld in verschillende categorieën: T-4.1 – met minimale aanpassingen, en T-4.2 – met significante aanpassingen binnen de limieten die door de organisatoren van de wedstrijden zijn goedgekeurd.
En opnieuw kunnen we trots zijn op onze landgenoten: het team uit Naberezjnye Tsjelny, KAMAZ-MASTER, is meervoudig wereldkampioen en winnaar van de meest populaire rally-raids. Alleen al de “Parijs-Dakar” hebben ze zeven keer gewonnen! En dat met stevige concurrenten zoals de Nederlandse DAF, de Duitse Mercedes-Benz en de Tsjechische LIAZ.
Motorrijders worden ook ingedeeld in drie klassen, afhankelijk van de “uitrusting” van hun motorfietsen: production, super-production, en quads .
Artikelen over sport eindigen vaak met oproepen als: “beoefen deze sport, het is heel goed voor je”. Maar over offroad kun je dat niet zomaar zeggen. Je hebt waarschijnlijk een heel sterke innerlijke drijfveer nodig, een persoonlijke motivatie die veel anderen niet begrijpen, om, met je gezondheid en een aanzienlijk budget als inzet, het onbeschrijfelijke plezier te ervaren van waanzinnig rijden door volledig onbegaanbare terreinen.
Trophy-raid video
Races door de modder en het terrein met offroad Niva’s: https://www.youtube.com/watch?v=8 _21xIsR0Yk
