Luke Aikins kan worden beschouwd als de eerste echte skydiver. Op 30 juli 2016 voerde hij de eerste ongecontroleerde sprong zonder parachute in de geschiedenis uit, vanaf een hoogte van bijna 8 kilometer in vrije val.
Aikins heeft meer dan 18.000 sprongen op zijn naam staan en runt een stuntmanschool in Los Angeles (Luke werkte mee aan de stunts van “Iron Man 3”). Zijn familie telt al drie generaties parachutisten. Interessant genoeg weigerde Luke aanvankelijk dit riskante idee toen hij werd benaderd met het voorstel een sprong zonder parachute te maken, maar hij kon er twee weken niet van slapen en stemde uiteindelijk toch in.
Video van de sprong
Hoe de voorbereiding op de sprong verliep
De voorbereiding op de sprong duurde meer dan twee jaar. Deze prestatie kan worden beschouwd als het hoogtepunt van een professionele carrière — Luke voerde perfect iets uit wat onmogelijk leek.
Elk aspect van de stunt volledig beheersen en oefenen was onmogelijk. Factoren zoals wind, luchtdruk, de reactie van het net op het vallende lichaam en vele andere onvoorspelbare omstandigheden maakten het onmogelijk om iedere afwijking te berekenen of extra veiligheidsmaatregelen te treffen.
In een video opgenomen in de cockpit van het vliegtuig zegt Luke: “Veel aandacht gaat naar de toekomstige opname en productie van de sprong, evenals naar fitness en trainingen. Dit alles geeft me vertrouwen, maar het garandeert niet dat ik dit overleef. Wat echt nodig is, is constante, eindeloze oefening. Als ik de doelwitten mis, maakt het niet meer uit hoe goed mijn conditie was of hoe goed het opnameproces verliep. Het enige wat telt, is de roos.”
Luke moest strijden tegen de wind. Hij had ongeveer 60 meter lang nodig om continu over de kop te tuimelen in de lucht, terwijl hij een snelheid van ongeveer 50 m/s bereikte (in werkelijkheid bleek de snelheid tijdens de sprong zelfs 70 m/s te zijn). En letterlijk een seconde voor de landing moest hij zich op zijn rug omdraaien. Om de juiste valbewegingen te perfectioneren, oefende hij in een windtunnel.
Training in een windtunnel.
Luke Aikins spreekt met veel warmte over het stuntersteam dat hem hielp bij deze uitdaging: “De afgelopen vijf dagen van voorbereiding waren we praktisch getrouwd.”
Tijdens de oefensprongen moest Luke precies boven een stukje land van 9x9 meter blijven hangen. Als de skydiver zijn hoek van vallen veranderde en van de trajectie afweek, werden speciale signaallampen geactiveerd die van kleur veranderden, en optische apparaten noteerden deze afwijkingen.
Net en vier kranen, elk zo hoog als een twintig verdiepingen tellend gebouw.
Signaalsysteem om het doel te bereiken tijdens de vlucht.
Het trainen in een windtunnel onder ideale omstandigheden maakte het relatief eenvoudig om boven het doel te blijven - zonder zijwind of drukverschillen. Echter, in het veld was het een stuk complexer. Daarom moest Luke minstens 6 oefensprongen per dag maken boven een geïmproviseerd doel.
Oefening van rotaties voor de sprong zonder parachute.
Bij de sprongen voorafgaand aan de echte extreme skydive werd een parachute gebruikt. Daarom kon het meest cruciale moment niet volledig worden geoefend tot de beoogde sprong op 30 juli.
Hoe een trainingsdag van Luke Aikins eruitzag
De skydiver weigerde een noodparachute te dragen, omdat het extra gewicht de spanning op het vangnet zou vergroten en zijn rug zou kunnen verwonden. Zijn helm was uitgerust met een camera en een GPS-tracker die regelmatig signalen uitzond bij het bereiken van bepaalde punten op de route.
In vrije val
Schema van de sprong van Luke Aikins
Tijdens de eerste 3 kilometer van de vrije val had Luke hulp nodig van assistenten: drie parachutisten vingen zijn gebruikte zuurstofflessen op, waarvan één een cameraman was en een ander speciale signaalrook losliet, zodat het publiek vanaf de grond de daling kon volgen. Op 1500 meter hoogte openden de assistenten hun parachutes en lieten Aikins alleen achter. De vrije val duurde iets meer dan twee minuten.
De historische stunt verliep perfect. De landing vond plaats bijna in het midden van het doelwit. Slechts enkele minuten na de landing omhelsde Aikins zijn vrouw en zoon.
Deze sprong is de belichaming van technische innovatie, vastberadenheid, inspiratie en doorzettingsvermogen. Achttien maanden voorbereiding en de gezamenlijke inspanningen van honderden professionals resulteerden in een verbluffend succes: deze gebeurtenis werd een van de meest inspirerende momenten in de geschiedenis van extreme sporten. De eerste woorden van Luke Aikins na de landing waren: “Ik zweefde bijna! Het is ongelooflijk! Het is toch gelukt!”
Zachte landing.
Er is hoop dat dergelijke sprongen in de nabije toekomst beschikbaar zullen zijn voor elke skydiver.
