برخی معتقدند که پارکور یک روش برای حرکت در فضا است. برخی دیگر آن را روشی برای درک واقعیت می‌دانند. «هیچ مانعی وجود ندارد - آنها همراه با بنیان‌گذار می‌گویند - فقط موانعی هستند که باید بر آنها غلبه کرد».
واقعیت این است که یک تریسر فقط بر خود غلبه می‌کند. بر ترس، ضعف، عدم آمادگی جسمانی، و قوانین تحمیلی از کودکی، از جمله هنجارهای فرهنگ حرکت و اجتماعی شدن. او بر عادت مدنی تحمیل‌شده از سوی تمدن مبنی بر تبعیت از قوانین حرکتی و هنجارهای اشتباه فائق می‌آید. او بر جدایی اولیه‌ای که به انسان «متمدن» آموخته شده است از طبیعت غلبه می‌کند و توانایی خود برای مقابله با جهان اطراف و جامعه را بازمی‌یابد.
هنگامی که گفته می‌شود انسان «محیط زیست را تحت کنترل خود در آورده است و جهانی راحت برای خود خلق کرده است»، بسیاری به آنچه که این «جهان راحت» شهرها – با خیابان‌هایی که باید از آنها عبور کرد، حصارهایی که اجازه پرش از آنها را نمی‌دهد و درختانی که بر آنها نباید صعود کرد، و با محدودیت در سرعت حرکت – به انسان تحمیل کرده است، نمی‌اندیشند.
با پذیرش ق پارکور ورزشی است که نه تنها نیاز به یک حالت ذهنی خاص دارد، بلکه آمادگی فیزیکی بالایی نیز می‌طلبد. این همان موردی است که قدرت ذهنی، توان فیزیکی، سرعت واکنش، هماهنگی حرکات و توانایی ارزیابی دقیق فضا باید به طور هماهنگ با هم عمل کنند. پارکور چیزی جز حرکاتی بداهه نیست، اما این بداهه‌روی بر پایه مهارت‌های بسیار پیشرفته و خودکارشده در زمینه حرکت آگاهانه اجرا می‌شود.
رویای پرواز احتمالاً از همان زمان که انسان توانست رویاپردازی کند، پدید آمد. درباره یکی از روش‌های تحقق این رویا، یعنی چتربال موتوری بخوانید.
اگر قصد دارید به یک سفر طبیعت‌گردی بروید ولی هنوز کیسه‌خوابی نخریده‌اید، به اینجا سر بزنید. همه چیز درباره انتخاب صحیح کیسه خواب.
و برای طرفداران اسکی، مقاله‌ای برایتان داریم درباره اینکه کجا می‌توانید در بلاروس اسکی کنید: /fa/mountains/skiing-snowboarding/belarusian-ski-resorts/
چطور یک ورزشکار پارکور شویم؟
برای یادگیری پارکور، به وضوح به عضلات خشک، قوی و بسیار مقاوم، مفاصل انعطاف‌پذیر و رباط‌های قوی نیاز دارید؛ زیرا گاهی وزن کل بدن بر یک دست تکیه می‌کند و بدن باید بدون حمایت به جهش بپردازد. سیستم تنفسی باید قوی، توسعه یافته و قادر به تحمل بارهای فواصل زمانی باشد، به علاوه پاهایی که به دویدن طولانی عادت کرده‌اند. انگشتان محکم، واکنش سریع و هماهنگی حرکات برای موفقیت در این ورزش ضروری هستند.
کجا می‌توان پارکور را یاد گرفت؟ این روزها تقریباً در همه جا باشگاه‌های پارکور یا گروه‌هایی از افراد فعال در این رشته پیدا می‌شوند. بنابراین یک تازه‌کار می‌تواند به دنبال افراد باتجربه در شهر خود بگردد. اگر موفق نشد، می‌تواند با جستجو در اینترنت از خدمات و اطلاعات بهره‌مند شود. تمرین در یک گروه امن‌تر و آسان‌تر است – اساتید با تجربه می‌دانند چطور حرکات را انجام دهند و در موقع نیاز از شما حمایت می‌کنند.
می‌توانید در محیط باز، در سالن یا حتی در خانه تمرین کنید. حتی اگر تصمیم به یادگیری پارکور به صورت انفرادی دارید، بهتر است ابتدا تمرینات را در یک سالن یاد بگیرید و سپس در عمل، حرکات پارکور را به کار بگیرید.
اگر یک تازه‌کار بدون داشتن مهارت‌های حرکتی پیشرفته و انعطاف‌پذیری، فوراً سعی کند یک جهش پیچیده یا چرخش را انجام دهد، خطرات زیادی دارد. احتمال کمی وجود دارد که چیزی جز دررفتگی، شکستگی یا کبودی نصیبتان شود، اگر بدن به لحاظ فیزیکی آماده نیست و خود را به درستی آگاه نمی‌کند که در هر لحظه چه چیزی از کدام دست یا پا انتظار می‌رود.
کدام ورزش‌ها به یادگیری سریع‌تر پارکور کمک می‌کنند؟
بدنسازی (دقیق‌تر، بادی‌فیتنس)
واضح است که نیاز به تمرینات بدنسازی و کار با دستگاه‌های ورزشی قدرتی خواهید داشت. اما برنامه تمرینات باید خاص باشد. پارکورکار نیاز به عضلات حجیم و سنگین بدنسازی ندارد. عضلات بیش‌از‌حد توسعه‌یافته معمولاً «کند» هستند و روند تمرین باعث افزایش فیبرهای حرکتی کند می‌شود. همچنین، پاورلیفتینگ کلاسیک نیز نیاز نیست، که در آن قفسه‌سینه و عضلات بالاتنه و دست‌ها به قدری تقویت می‌شوند که بتواند دو برابر وزن بدن را از سینه بالا ببرد.
کافی است پارکورکار بتواند در تمرین با وزنه‌ای هم‌وزن خود کار کند اما روی استقامت تمرکز داشته باشد، مثلاً 5-6 ست با 15-20 تکرار. به‌طور کلی، تمام تمرینات “کار با وسیله” باید بر اساس افزایش توده خشک و توسعه استقامت بنا شوند. در یک جلسه تمرین هر عضله بدن تمرین داده می‌شود، با این حال برای هر گروه عضلانی حداقل باید چهار حرکت مختلف انجام شود تا عضله تحت زوایا و بار مختلف کار کند و تا خستگی کامل برسد. این نوع تمرین سخت است و حدود دو ساعت زمان می‌برد.
این کار اولاً به شما بدنی خشک و سبک می‌دهد که بدون چربی اضافی راحت‌تر در فضا حرکت کند، دوماً، همه دسته‌های عضلانی و عضلات کمکی را کاملاً توسعه می‌دهد و سوماً، از سفتی و محدودیت حرکتی که گاهی در بین ورزشکاران بدنسازی مشاهده می‌شود، جلوگیری می‌کند. تمرین برای افزایش توده خشک استقامت بسیار بالایی در مسیر پارکور به شما می‌دهد. مسئله مهم دیگر این است که بدن خوب توسعه‌یافته کمتر دچار آسیب می‌شود.
توجه ویژه‌ای باید به تمرینات مربوط به تقویت انگشتان، توسعه تاندون‌های مچ دست و مچ پا، تمرینات با وزن بدن، مانند شنا سوئدی، بارفیکس با وضعیت‌های مختلف دست، عضلات عمقی پشت (که بخش طولی ستون فقرات را تقویت می‌کنند) و تمرینات جدی روی عضلات شکم، به‌ویژه عضلات مورب شکمی، معطوف شود. تقویت عضله همسترینگ بسیار حیاتی است، زیرا بدون آن، پارکور به معنای واقعی وجود ندارد.
این نوع برنامه‌های تمرینی معمولاً برای گردشگران، کوهنوردان و صخره‌نوردان طراحی می‌شود.
چطور از قطب‌نما استفاده کنیم و آزیموت چیست ، را می‌توانید در وب‌سایت ما بیابید. اگرچه قطب‌نما به اندازه جی‌پی‌اس راحت نیست، اما باتری آن هیچ‌وقت خالی نمی‌شود!
برای کسانی که تصمیم به کوهنوردی گرفته‌اند، ضروری است گره‌های اصلی کوهنوردی را یاد بگیرند. در این مقاله ما درباره آنها توضیح داده‌ایم.
یوگای تنفسی، آکروباتیک، ژیمناستیک
یوگا که حس شناخت بدن، انعطاف‌پذیری عضلات و انعطاف را به خوبی تقویت می‌کند، به شما می‌آموزد چگونه تنفس خود را کنترل کنید و آگاهی از حرکت را حفظ کنید. مهارتی نادر اما اساسی. آکروباتیک و ژیمناستیک انعطاف‌پذیری، چابکی، هماهنگی حرکات و توانایی جهت‌یابی در فضا را تقویت می‌کنند.
این مهارت‌ها به تنهایی دستاوردهای خاصی در پارکور به‌وجود نمی‌آورند، چراکه اینها ورزش‌هایی نسبتاً آهسته هستند، اما بدون انعطافی که آنها ایجاد می‌کنند، نمی‌توانید جایی بروید و یا در پرش‌ها انعطاف به خرج دهید.
سنگنوردی
سنگ‌ها البته دقیقاً دیوارهای خانه‌ها نیستند… اما اساس کار یکسان است. مهارت حرکت روی دیوار عمودی با نوک انگشتان، مانند مگس، حفظ تعادل و دیدن چیزهایی فراتر از بخشی از دیوار مقابل بینی، برای یک تراسر مفید است. در همین حین می‌توانید از ترس ارتفاع نیز خلاص شوید. در واقع، این یکی از مهارت‌های اصلی است.
دویدن، اسکی و دو با مانع
سرعت حرکت یکی از اصول پایه پارکور است. قابلیت دویدن، سریع سرعت گرفتن، شتاب‌گیری برای انجام یک عنصر پیچیده و پرش روی موانع با یا بدون حمایت فیزیکی، یعنی خود پارکور. البته نسخه ساده‌تر آن، پارکور افقی…
بسیار مهم است که تکنیک صحیح دویدن را فرا بگیرید، و یاد بگیرید چگونه از کف پا به‌طور کامل به‌عنوان ضربه‌گیر استفاده کنید. تمرینات بهتر است در محیط‌هایی با زمین‌های ناهموار و به روش دویدن تناوبی انجام شوند (یک دقیقه سریع می‌دوید، سپس سه دقیقه آهسته، مجدداً یک تا سه دقیقه سریع می‌دوید… سپس می‌افتید، چند بار شنا می‌روید، بلند می‌شوید و دوباره می‌دوید و به همین ترتیب).
دویدن تناوبی همانند یک مسیر با موانع برای قلب عمل می‌کند، مسیری شبیه به یک پارکور واقعی. قلب باید توانایی کار در حالت‌های مختلف، و تطابق سریع با تغییرات در سرعت، بار کاری و فشار را داشته باشد. اگر بدنسازی قدرت و استقامت به شما می‌دهد، سنگنوردی و دویدن به شما مهارت‌هایی برای جابجایی می‌دهد، که دقیقا بدن را برای همین هدف آماده می‌کنیم.
برای پرواز با پاراگلایدر به مناطق کوهستانی یا تپه‌ای نیاز دارید. اما پاراگلایدر موتوری برای ساکنین مناطق صاف نیز مناسب است.
آیا می‌خواهید یک لانگ‌بورد بخرید؟ صفحه‌ای را بخوانید که به شما کمک می‌کند مناسب‌ترین گزینه را انتخاب کنید.
برای شروع سنگنوردی نیازی نیست به کوه‌ها بروید. حتی در مسکو نیز باشگاه‌های سنگنوردی عالی وجود دارند.
رقص یا هنرهای رزمی شرقی
این دو نوع هنر (یا ورزش) به دلیل تأثیرشان بر مهارت‌های حرکتی و تحلیلی ما، در اینجا کنار هم قرار گرفته‌اند. هم هنرهای رزمی و هم رقص‌های دونفره به ما می‌آموزند که در تعامل نزدیک با یک شریک کار کنیم، خود را با متغیرهای نامعلوم، یعنی حرکات تا حدی غیرقابل پیش‌بینی شریک، هماهنگ کنیم و حرکات خود را بدون از دست دادن خط حرکت و کنترل بر محیط انجام دهیم.
مبارزه یا رقص باعث افزایش استقامت، صبر، و توانایی مشاهده و انتخاب بهترین مسیر حرکتی در زمان واقعی می‌شود. به عبارت دیگر، شریک در مبارزه، حس لمس با موانع موجود در مسیر پارکور را در تراسر افزایش داده و مهارت ارزیابی دقیق شرایط متغیر محیط، ویژگی‌های موانع، و توانایی سازگاری و انتخاب حرکت صحیح در لحظه را پرورش می‌دهد.
رژیم غذایی منظم و خواب کافی برای موفقیت در پارکور بسیار مهم است. نمی‌توانید عضلات را در شرایط کاری مناسب نگه دارید، اگر از چیپس و آن‌هم به شکل پراکنده تغذیه کنید و خواب کافی نداشته باشید. همچنین باید از عادات وابستگی به الکل و سیگار خلاصی پیدا کنید. همان‌طور که گفته می‌شود، مسئله شخصی نیست، بلکه علمی است: نیکوتین باعث اسپاسم عضلات صاف می‌شود. با کشیدن سیگار قبل از ورود به مسیر یا تمرین، برای یک تا یک و نیم ساعت انقباض مداوم (تنگ شدن) عروق خود را تضمین می‌کنید، که در طول دویدن قلب شما باید تلاش کند تا خون را پمپاژ کند. به عبارت دیگر، کمبود اکسیژن و فشار بر قلب را بدون دلیل تجربه خواهید کرد.
بعد از تمرین، عضلات شما همچنان به اکسیژن بیشتری برای استراحت و ترمیم نیاز دارند. کشیدن سیگار بلافاصله پس از تمرین این فرصت را از آنها می‌گیرد. در مورد الکل، باید توجه داشته باشید که به کبد فشار وارد می‌کند، که همین‌طور نیز باید حجم زیادی از ضایعات را پس از مسابقه پردازش کند. اگر به کبد شما اهمیتی نمی‌دهید، به یاد داشته باشید که 100 گرم ودکا به مدت یک روز تولید تستوسترون در بدن را متوقف می‌کند. و جایی که تستوسترونی وجود نداشته باشد، عضلات و شور و شوق نیز وجود نخواهند داشت.
در واقع، برای شادی نیاز به پارکور دارید، نه جایگزین‌ها.
