تکنیک‌ها و رقابت‌های سنگ‌نوردان
با غلبه بر ترس خود، به سمت بالا و جلو بر روی صخره حرکت می‌کنید.
اگر گام‌های اول ناپخته شما در مسیرهای سنگی باعث لبخند دیگران می‌شد (مانند زمانی که یک کودک اولین قدم‌های خود را برمی‌دارد)، اکنون زمان آن رسیده تا مهارت خود را به کمال برسانید و آن را به حرفه‌ای تبدیل کنید.
جایزه اصلی شما می‌تواند دستیابی به درجه‌ای باشد که تنها با شرکت در مسابقات می‌توان به دست آورد.
مانند بسیاری از رشته‌های ورزشی، بالاترین درجه در سنگ‌نوردی “استاد ورزش بین‌المللی” است.
برای رسیدن به این عنوان، باید از درجه سوم شروع کرد، سپس به درجه دوم، اول، کاندیدای استاد ورزش (KMS) و در نهایت استاد ورزش رسید.
دستیابی به درجه “کاندیدای استاد ورزش” نسبتاً آسان است؛ کافی است اراده داشته باشید و در مسابقات شرکت کنید. حتی در سطح شهری نیز می‌توانید به نتایج خوبی برسید.
داشتن یک درجه ورزشی می‌تواند علاقه‌مندان به این فعالیت را انگیزه دهد، به‌خصوص اگر روحیه رقابتی داشته باشند. اگرچه علاوه بر این، سنگ‌نوردی اهداف دیگری مانند سلامت و تندرستی یا تجربه‌های هیجان‌انگیز را نیز دنبال می‌کند.
چگونه کفش‌های سنگ‌نوردی انتخاب کنیم ->
چگونگی رقابت سنگ‌نوردان
دسته‌بندی سختی در سنگ‌نوردی
درجه‌بندی مسیرهای سنگی وجود دارد.
سختی یک مسیر با عددی عربی و سه حرف انگلیسی (A، B، C) مشخص می‌شود.
هرچه عدد بالاتر و حرف دورتر باشد، مسیر دشوارتر است.
دسته‌بندی مسیرها بر اساس میزان سختی و طول مسیرهای سنگی تعیین می‌شود. برای مثال، 3A یک دیوار عمودی با دستگیره‌های راحت است، مسیر 7A باید برای کاندیدای استاد ورزش (KMS) آسان باشد، در حالی که مسیر 9A تنها برای حرفه‌ای‌های بسیار ماهر مناسب است.
مسابقات ورزشی که در سطوح مصنوعی ( سنگ‌نوردی در محیط داخل ) برگزار می‌شوند، بسیار جالب و چشم‌گیر هستند. این مسابقات می‌توانند به صورت‌های سرعتی، دشواری، بولدرینگ یا کار گروهی باشند.
مطالب بیشتر در مورد مکان‌های سنگ‌نوردی در مسکو را ببینید ->
- رقابت‌های سرعتی می‌توانند به صورت انفرادی، دوتایی و حتی به صورت امدادی برگزار شوند.
این صحنه ارزش دیدن را دارد: وقتی سنگ‌نوردان حرکات هماهنگ و پیچیده را با حداکثر سرعت انجام می‌دهند.
پس از تماشای این رقابت‌ها، ممکن است بخواهید خودتان روی دیوار بدوید: به نظر آسان می‌آید، این‌طور نیست؟
البته، مسیرهای این نوع مسابقات نسبتاً ساده‌تر طراحی می‌شوند. از سیستم تأمینی بالایی استفاده می‌شود.
- مسابقات سختی به صورت انفرادی انجام می‌شوند.
زیرا مسیرها طولانی و دشوار هستند. سنگ‌نورد بر اساس ارتفاعی که می‌پیماید امتیاز می‌گیرد. از سیستم تأمین پایینی استفاده می‌شود .
در مسابقات سختی، دو نوع وجود دارد: on-sight و afterwork.
در روش اول، ورزشکار مسیر را برای اولین بار و بدون آشنایی قبلی طی می‌کند. در روش دوم، ابتدا ورزشکار با مسیر آشنا می‌شود، یعنی قبل از مسابقه مسیر را مرور می‌کند.
با این حال، گمان نکنید که روش afterwork زندگی را برای شرکت‌کنندگان بسیار آسان می‌کند: یک بار دیدن مسیر نمی‌تواند رازهای آن را به طور کامل باز کند.
- بولدرینگ یک شاخه نسبتاً جدید در سنگ‌نوردی ورزشی است.
این رشته در دهه 1990 شروع به رشد کرد، اما اکنون محبوبیت بسیاری به‌دست آورده است.
برای مسابقات بولدرینگ وجود سالن‌های سنگ‌نوردی الزامی است. مسیرها پیچیده هستند، اما ویژگی منحصربه‌فرد آن در این است که هیچ سیستم تأمینی وجود ندارد. ارتفاع مسیر تا 5 متر است و در پایین، تشک و آزادی کامل وجود دارد.
بولدرینگ جایی است که گفته می‌شود هنر و مهارت ورزشکاران سنگ‌نورد بهتر از مسابقات سختی نمایان می‌شود.
- مسابقات گروهی بیشتر مرتبط با کوهنوردی هستند.
دو ورزشکار سنگ‌نورد باید یک مسیر را در مدت‌زمان معین طی کنند یا ارتفاع مشخصی از مسیر را در زمانی مقرر بپیمایند. در اینجا هماهنگی در کار و حرکات هر دو سنگ‌نورد بسیار حائز اهمیت است. این مسابقات طبق قوانین صعودهای کوهنوردی برگزار می‌شوند.
اما برای شرکت در مسابقات و دستیابی به درجات مختلف، باید (هرچند کلیشه‌ای به نظر برسد) کار کنید، تمرین کنید و روی هماهنگی حرکات خود کار کنید. درست همانند ورزش صبحگاهی، این فعالیت باید منظم باشد. و فراموش نکنید که از تمرینات سنگ‌نوردی می‌توان لذت هم برد.
برای سنگ‌نوردی چه چیزهایی لازم است ->
تکنیک سنگ‌نوردی
Основы скалолазания
در هر رشته ورزشی مجموعه‌ای از ویژگی‌های خاص وجود دارد که فرد برای موفقیت در آن رشته به آن‌ها نیاز دارد. این موضوع در مورد صخره‌نوردی نیز صدق می‌کند.
اینجا نیز جزئیات زیادی وجود دارد که علاوه بر قد و وزن، شامل طول و ضخامت انگشتان دست و پا، انعطاف‌پذیری و کشش بدن، و همچنین مهارت در نگه‌داشتن می‌شوند.
اما تحت هیچ شرایطی به دلیل کوتاه بودن انگشتان‌تان از رویای صعود به یک مسیر دشوار با درجه سختی 9A دست نکشید. مفهومی وجود دارد به نام «تکنیک صخره‌نوردی»، که همان کلید موفقیت شما است.
برای تسلط بر «حس عوارض سنگ‌ها»، باید تنها مسیرهای زیادی را طی کنید، حتی اگر این مسیرها بسیار ساده باشند!
هنگام قرار گرفتن روی سنگ، ساده‌ترین روش صعود را تصور کنید – مثل بالا رفتن از یک نردبان. دست‌ها و پاها کار می‌کنند. اکنون به تکنیک‌های استفاده از دست‌ها و پاها در صخره‌نوردی می‌پردازیم.
همیشه ناظر حرکات صخره‌نوردان حرفه‌ای باشید و مسیری را به‌طور ذهنی انتخاب کنید (اگر من بودم، چطور می‌رفتم؟). و به استعداد صخره‌نوردی خود ایمان داشته باشید!
چه چیزی شامل تمرینات صخره‌نوردی -> می‌شود؟
تکنیک کار با دست‌ها شامل نحوه گرفتن گیره‌های سنگ است:
از بالا؛
از پایین؛
از کنار؛
با تمام انگشتان؛
با یک یا دو انگشت.
گرفتن گیره می‌تواند به‌صورت زیر باشد:
باز (انگشتان کمی خم می‌شوند)؛
بسته (انگشتان کاملاً خم شده‌اند، برای گیره‌های کوچک استفاده می‌شود)؛
زیر گرفتن (سطح گیره رو به پایین است و کف دست به شکل کاسه‌ای جمع می‌شود).
تکنیک کار با پاها متنوع‌تر است، اما برخی از حرکات اصلی عبارتند از:
حرکت پا به پا (با استفاده از قدرت باسن می‌توانید به گیره برسید؛ این حرکت برای صخره‌نوردان حرفه‌ای است)؛
نشستن روی پا (حالتی شبیه «نشستن روی پا»؛ حرفه‌ای‌ها حتی می‌توانند در این حالت استراحت کنند)؛
فشار بر گیره (روش کلاسیک در بین دو سنگ یا گوشه‌ای تیز)؛
حرکت قورباغه‌ای (نیاز به انعطاف‌پذیری عالی در مفصل لگن دارد).
با استفاده از این تکنیک‌ها، شما انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای پیدا می‌کنید و به کشش بدنی بی‌نظیری دست خواهید یافت.
هنگامی که اولین گام مطمئن را به سمت بالا برمی‌دارید، تمایل به برداشتن گام دوم، با اطمینانی بیشتر، در وجودتان شکل خواهد گرفت. پس از موفقیت در یک مسیر ساده، دست‌ها و پاهای شما خواهان تلاش برای یک مسیر دشوارتر خواهند شد.
فیلم‌های ترسناک درباره صخره‌نوردان ->
شاید همین شما باشید که قرار است استاد ورزشی بین‌المللی در زمینه صخره‌نوردی شوید؟
ویدئو
روحیه خود را با تماشای بولدرینگ تقویت کنید:
